مشکل عرضه واکسن آسترازنکا چیست؟

از آنجایی که چندین کشور اتحادیه اروپا واکسن Astraznka را در برنامه COVAX تحت حمایت WHO در Gavi، یک نهاد بین المللی برای بهبود دسترسی به داروهای جدید و واکسینه نشده معرفی می کنند، عمر 6 ماهه این داروی انگلیسی-سوئدی در نظر گرفته شده است. بیانیه گیج کننده حمایت این واقعیت است که بسیاری از کشورهای آفریقایی قادر به دریافت سریع واکسن نیستند.

دلایل متعددی برای این امر وجود دارد. اول، کشورهای آفریقایی یک سیستم مدیریت جامع که شامل پزشکان، پرستاران و بیمارستان‌های واجد شرایط برای اجرای برنامه‌های ایمن‌سازی در مقیاس بزرگ باشد، ندارند.

از سوی دیگر، مقاومت در برابر دریافت واکسن وجود دارد که باعث می‌شود واکسن‌های هدیه‌ای اثربخشی نداشته باشند و عمر کوتاه‌تر آن‌ها مشکل‌ساز شود. واکسن Astrazenka با ماندگاری 2.5 ماه به کشورهای دریافت کننده می رسد زیرا واکسن پس از جمع آوری آن توسط شرکت متوقف می شود و کشورهای دریافت کننده قادر به استفاده از واکسن به صورت انبوه نیستند.

به گفته آسترازنکا، این واکسن در کارخانه های دورافتاده تولید می شود و اغلب برای تحویل واکسن به کشورهای دریافت کننده هدر می رود. سازمان بهداشت جهانی به واکسن آسترازنکا موسسه سرم هندی (SII) امید به زندگی 9 ماهه و سایر واحدهای تولیدی آسترازنکا 6 ماه امید به زندگی داده است که مشکل ساز است زیرا بسیاری از منابع واکسن استرازنکا هستند.

مشکل دیگر این است که بسیاری از کشورهای آفریقایی امکانات سردخانه ای برای واکسن ندارند. در نتیجه میلیون ها واکسن از بین رفته است. کشورهای آفریقایی به طور کلی توانسته‌اند از دو سوم واکسن‌های اهدایی استفاده کنند و یک سوم واکسن‌ها در بخش بزرگ‌تر دفع واکسن قرار دارند.

نرخ واکسیناسیون در بوروندی 11 درصد و در کنگو 15 درصد و در ماداگاسکار، زامبیا، سومالی و اوگاندا یک سوم است. استفاده از تجهیزات ایمن سازی موثر به این معنی است که همه کسانی که به واکسن نیاز دارند، آن را دریافت نمی کنند. حتی زمانی که سازندگان واکسن می توانند واکسن های مورد نیاز را تهیه کنند، به دلیل محدودیت های مکانیکی به موقع از آنها استفاده نمی شود.

اگر تیم‌های ایمن‌سازی در کشورهای پردرآمد آفریقا باشند، خطر تشنج کاهش می‌یابد و زمان تحویل واکسن‌ها از کارخانه‌ها پس از تکمیل آزمایش‌های لازم و بخش‌های ایمن‌سازی برای پزشکان و پرستاران در مناطق دورافتاده کوتاه‌تر می‌شود.

متأسفانه، تمام شرکت های واکسن Quid 19 در اروپا و ایالات متحده مستقر هستند و تولید کنندگان واکسن در چین، روسیه و هند واکسن های خود را دارند. در نتیجه میلیون ها واکسن مورد نیاز در سراسر جهان در دسترس نیستند.

غرب به واکسن ها دسترسی دارد زیرا آنها به تنهایی می توانند میلیون ها واکسن تولید کنند اما نمی توانند نیازهای جهان را که بسیاری از کشورهای فقیر هستند برآورده کنند. ماهیت کوتاه مدت واکسن آن را به یک مشکل تبدیل می کند و موضوع اصلی مشکل این است که اجزای سازنده باید در محل مورد نیاز قرار داده شوند تا گسترش تولید در جهان به مکانی تبدیل شود. دقیق. فرآیند تولید صنعتی

انتهای پیام/