چه چیزی در بازی کودک دارای اختلال طیف اتیسم به نظر عادی است؟

چرا کودکان دارای اختلال طیف اتیسم(اوتیسم)متفاوت بازی می کنند؟

یکی از اولین مواردی که خانواده کودک دارای اتیسم(اوتیسم) متوجه آن میگرددنحوه متفاوت بازی کردن کودکشان است وچه بسا همین متفاوت بازی کردن علت مشکوک شدن این والدین به اتیسم در کودک خردسالشان بوده است.اما چرا کودک دارای اتیسم متفاوت بازی میکند؟و چه کاری می توان برای او انجام داد؟چگونه بایستی با کودک دارای اختلال طیف اتیسم بازی درمانی کرد؟و راهکارها چیست؟

جهت خرید ست تفنگ اسباب بازی، لباس ارتشی پسرانه و دریافت لیست قیمت جلیقه پلیس بچه گانه با ما تماس بگیرید.

علت بازی متفاوت کودک دارای اتیسم چیست؟

کودک دارای اختلال طیف اتیسم(اوتیسم) شما تنها کسی نیست که نمی تواند بازی های معمولی دوران کودکی را انجام دهد. تعداد کمی از کودکان دارای اتیسم مانند سایر بچه ها بازی می کنند و تقریبا اکثریت انها مشغول بازی هایی هستند که شباهتی به بازی معمول کودکان ندارد.این می تواند برای والدین کودکان دارای اختلال طیف اتیسم کمی دردسر ساز باشد،چراکه والدین انها نمی دانند چگونه با انها بایستی بازی کنند و چه بازی به درد انها می خورد.

کودکان دارای اختلال طیف اتیسم با دیگر کودکان متفاوت اند انها در سنین پایین بیشتر از همسالان خود احتمال می رود که با اشیاء مشغول گردند(انها را به خط کنند)،خودشان بازی کنند و بارها و بارها همین کارها را تکرار کنند.انها همچنین بسیار کم احتمال می رود که در بازی هایی درگیر شوند که مستلزم ارتباط اجتماعی است.البته بسیاری از کودکان غیر اتیستیک نیز اشیاء را ردیف می کنند و به تنهایی بازی می کنند و بازی هایی را انتخاب می کنند که ارتباطی نیست.

در حالی که کودکان دارای اختلال طیف اتیسم از علایق و ترجیحات دیگران اگاهی ندارند،کودکان غیر اتیستیک از همسالان خود در بازی یاد می گیرند،با دیگران همکاری می کنند و در زمان سر درگمی پرسش می کنند و در بازی تقلید می کنند. کودکان غیر اتیستیک حتما به دلایلی تنها بازی می کنند و اگر تشویق و ترغیب گردند و امادگی داشته باشند در بازی ها مشارکت می کنند.برای دانستن همه چیز درباره اوتیسم مطالعه مقاله اوتیسم چیست؟انواع،علت ها و درمانها را پیشنهاد می کنیم​.

نکته:اگر کودک شما در بازی از حضور دیگر افراد بی اطلاع است و یا به نظر می رسد که از طریق مشاهده تعامل  یا ارتباط کلامی قادر به یادگیری مهارتهای جدید بازی نیست، این می تواند نشانه اختلال طیف اتیسم(اوتیسم) باشد.

در اینجا چند تفاوت بازی کودک دارای اختلال طیف اتیسم با دیگر کودکان به اختصار ذکر می گردد.

• ترجیح برای تنهایی بازی کردن تقریبا برای تمام مدت (حتی زمانی که تشویق به بازی مشارکتی می گردند)
• عدم توانایی و یا عدم تمایل به درک قوانین بازی مشترک(رعایت نوبت بازی،ایفای نقش در بازی،پیروی از اصول بازی ورزشی ،…)
• مشارکت در اجزایی که بی هدف و تکراری به نظر می رسند(باز و بسته کردن درها،به خط کردن اشیاء ،به دیوار کوبیدن اشیاء و….)
• ناتوانی و یا عدم تمایل به پاسخگویی به پیشقدم شدن های دوستانه بزرگسالان و همسالان(عدم ارتباط چشمی،و یا در صورت نگاه و ارتباط چشمی دنبال نکردن فرد و ارتباطی که با او برقرار گردیده است)
• در ظاهر فراموش کردن کلمات و فعالیتهای دیگران در بازی (سرگردان شدن در بازی بدون درک اینکه درگیر بازی هستند و بی توجهی به اینکه بازی قوانینی دارد)
• عدم تمایل و یا توانایی درک اصول بازی نمادین (تظاهر به بودن شخص دیگری یا تظاهر به اینکه یک اسباب بازی دارای خصوصیاتی انسانی است)برای دریافت اگاهی بیشتر در زمینه اختلال اتیسم مطالعه مقاله افراد دارای اختلال اتیسم چگونه فکر می کنند را به شما پیشنهاد می کنیم.

چه چیزی در بازی کودک دارای اختلال طیف اتیسم به نظر عادی است؟

اگرچه که کودکان نوپا به نظر می رسد که تمایل دارند در بازی های انفرادی شرکت کنند اما اکثرا به سمت بازی های موازی می روند. بازی هایی که بیش از یک کودک همزمان مشغول به یک فعالیت اند(دو کودک همزمان در حال بازی با دو ماشین هستند)در دو یا سه سالگی بیشتر کودکان برای دستیابی به یک هدف با هم بازی می کنند،در یک بازی مشارکت می کنند و یا باهم تعامل برقرار می کنند.اما کودکان نوپای دارای اختلال طیف اتیسم در ابتدای راه و در تنوعی از بازی های انفرادی گیر می کنند و درگیر فعالیتهایی می گردند که معنی و هدف مشخصی ندارد.

بازی های موازی اوتیسمدر ادامه مواردی ذکر می گردد که ممکن است برای والدین خردسال و نوپای دارای اختلال طیف اتیسم آشنا به نظر برسد:

• کودک بارها و بارها برگ ها،خاک و یا شن ها را به هوا پرتاب می کند.
• کودک بارها و بارها یک پازل را به یک شیوه تکمیل می کند.
• کودک اشیاء را به یک شیوه در کنار هم یا بر روی هم قرار می دهد و اگر کسی قصد داشته باشد این الگو را به هم بزند ناراحت می گردد.

کودک بارها و بارها اسباب بازی ها را بدون اینکه معنای اشکاری داشته باشد و یا در بازی معنی خاصی داشته باشد مرتب می کند.نظمی که برای ما هیچ معنی خاصی در بازی ندارد.برای نمونه کودک غیر اتیستیک ممکن است مجموعه ای از ماشینهایش را روی زمین کنار هم بچیند و به انها بگوید قطار و یا انها را در کنار هم به شکل چهار گوش بچیند و بگوید پارکینگ. اما کودک دارای اختلال طیف اتیسم ردیف کردنش را به معنای قطار و یا پارکینیگ نمی داند.یک وجه تمایز دیگر این است که کودک غیر اتیستیک ممکن است برای این کار خود حتی بتواند داستانی چند کلمه ای بیان کند اما کودک دارای اتیسم تعریفی از این ردیف کردن برای ما ندارد.

هرچه کودکان دارای اختلال طیف اتیسم بزرگتر می گردند مهارتهای انها بهبود می یابد.قوانین بازی را فرا می گیرند، اما با این حال هنگامی که این اتفاق می افتد رفتارهای انها هنوز هم کمی متفاوت از رفتار کودکان دیگر است. به عنوان مثال ممکن است:

• انها چنان بر اصول خود باشند که نتوانند تغییرات لازم در بازی ها را به راحتی قبول کنند.
• بازی های مشترک با دیگر کودکان ممکن است برای انها غیر ممکن باشد(بازی های ویدئویی انفرادی می تواند برای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم تبدیل به یک وسواس تبدیل گردد)
• بر روی یک جنبه فرعی یک بازی متمرکز گردند (جمع اوری اطلاعات آماری بازی فوتبال بدون اینکه این بازی را انجام دهند و یا به خود بازی علاقه مند باشند).

چرا بازی برای کودکان دارای اختلال طیف اتیسم(اوتیسم) سخت و دشوار است؟

بیشتر این کودکان با چالشهایی دشواری روبه رو  هستند که بین انها و ارتباطات اجتماعی معمولی فاصله می اندازد از جمله این چالشها می توان به :

فقدان مهارتهای حسی:

کودکان دارای اختلال طیف اتیسم دربیشتر حسهای خود دچار اختلال پردازش حسی هستند و اطلاعات در ذهن انها بدرستی پردازش نمی گردد متاسفانه این عدم پردازش حسی، برونداد درستی هم نخواهد داشت.به همین خاطر است که ممکن است کودکی دارای اتیسم در فرایند بازی به جای تمرکز بر بازی و یا لذت بردن از فرایند بازی و درگیر شدن در ان،به خاطر اضافه بار حسی گوشهای خود را بگیرد،جیغ بکشد و یا خود را تحریک دیداری کند و دستانش را درمقابل نور خورشید تکان دهد و یا اینکه به جای بازی با دیگر کودکان مشغول غلطیدن کف زمین گردد. اما کودک غیر اتیستیک با تمام حسهای خود درگیر بازی می گردد و از بازی لذت می برد و هیچ چیزی نمی تواند تمرکز او را در زمان بازی بگیرد.

عدم مهارتهای تقلید:

کودکان غیر اتیستیک معمولا در زمان بازی با مشاهده چگونگی بازی دیگران از انها تقلید می کنند.برای نمونه یک کودک در حال رشد معمولی ممکن است به محض اینکه یک کودک دیگر درکنار او مشغول به بازی با لگو ها گردد او نیز از این رفتار تقلید کند. اما کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم حتی ممکن است اصلا متوجه نشود که دیگران در کنار او مشغول به بازی با لگو ها هستند و تقریبا بعید است که از رفتار دیگران نیز در این شرایط تقلید کنند.

کمبود مهارت بازی نمادین:

بازی نمادین اصطلاح دیگری از فرایند رشد بازی در کودکان است و تا 3 سالگی بیشتر کودکان ابزارهای نسبتا پیچیده ای را برای شرکت در بازی های نمادین چه انفرادی و چه گروهی برای خود ایجاد می کنند. انها ممکن است از ابزار دقیقا به همان گونه ای استفاده کنند که طراحی گردیده است.

برای نمونه از قاشق اسباب بازی به شکل نمادین غذا می خورند.ویا غذای مصنوعی را در قاشق غذا خوری معمولی می خورند.پس از ان کودکان از بازی های خلاقانه برای بازی های نمادین استفاده می کنند. مانند استفاده از یک جعبه به عنوان یک خانه و یا یک برس سر به عنوان ماشین.<span “>اما کودک مبتلا به اختلال طیف اتیسم به ندرت مهارتهای بازی نمادین را بدون کمک انجام می دهند.

انها ممکن است یک ماشین را در یک سطح شیب دار قرار دهند و از حرکت و پرتاب آن لذت ببرند. اما بعید به نظر می رسد که به جای ماشین صدا ایجاد کنند و به جای راننده آن حرف بزند، مگر اینکه به انها به صورت مکرر و جدی اموزش داده شود. حتی ممکن است انها درگیر بازی نمادین گردند اما بارها و بارها همان لحن و فعالیت را تکرار کنند و درگیر فعالیتها و حرکتهای تکراری و کلیشه ای گردند و حتی سناریوی بازی خود را تا ابد بدون تغییر بگذارند.درصورتی که بازی نمادین کودک غیر اتیستیک هر بار با دفعه قبل متفاوت است و خلاق به پیش می رود.