کشف یک سنگ ،تاریخ حیات اولیه را ۳۰۰ میلیون سال به عقب برد

محققان قبلاً یک ساختار کوچک، رشته ای و لوله ای در سنگ کشف کرده اند، اما به نظر می رسد که باکتری ها این ترکیبات را تولید می کنند. با این حال، همه دانشمندان معتقد نیستند که این ساختارها بیولوژیکی هستند.

اکنون، پس از تحقیقات بیشتر، محققان دانشگاه کالج لندن ساختار بسیار بزرگتر و پیچیده تری را در داخل سنگ کشف کرده اند که ساختاری شبیه ساقه با شاخه های مشابه در یک طرف به طول حدود یک اینچ است.

به گفته محققان، اگرچه ممکن است تصور شود که این یک واکنش شیمیایی بدون مکانیسم ساختاری است، اما به احتمال زیاد این ساختار شبیه یک ساقه با شاخه‌های مشابه از زیست‌شناسی است، زیرا ساختاری مشابه با واکنش‌های شیمیایی ندارد.

اولین شواهد شناخته شده از حیات روی زمین تا به امروز از یک سنگ 3.46 میلیارد ساله از استرالیای غربی است که عمق آن به اندازه کریستال ها است.

دکتر دکتر می‌گوید: «در این مطالعه، ما به شواهد مختلفی نگاه کردیم تا نشان دهیم که تعداد گونه‌های مختلف باکتری در سال گذشته از 3.75 تا 4.28 میلیارد متغیر بوده است. دومینیک پاپینو، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه کالج لندن. زمین علوم زمین وجود دارد. این بدان معناست که زندگی ممکن است حدود 300 سال پس از ایجاد زمین آغاز شده باشد. از نظر جغرافیایی، این فرآیند بسیار سریع است و مانند چرخش خورشید به دور کهکشان ما می چرخد.

محققان همچنین به شواهدی دست یافتند که نشان می‌دهد چگونه باکتری‌ها انرژی خود را از راه‌های مختلف به دست می‌آورند. آنها ترکیبات شیمیایی را در سنگ کشف کردند که مطابق با میکروب های باستانی مانند آهن، گوگرد و احتمالاً دی اکسید کربن است که توسط نور حاصل از فتوسنتز بدون اکسیژن جذب و جذب می شد.

نتایج این مطالعه جدید نشان می دهد که اشکال مختلف حیات میکروبی ممکن است در زمان های اولیه وجود داشته باشد. وجود آنها بر امکان زندگی دیگر نیز تأثیر می گذارد.

در این مطالعه، محققانی که کمربندهای سنگی را در صف نووآگیتوک (NSB) مورد بررسی قرار دادند، با Dr. پاپینو در سال 2008 گردآوری شد.

سواحل اطراف نواگیتوک قبلا بخشی از کف اقیانوس بودند، بنابراین برخی از معروف ترین سنگ های رسوبی جهان وجود دارند که تصور می شود در نزدیکی سیستم چاه قرار دارند.

محققان سنگ را به قطعاتی مانند کاغذ (100 میکرون) برش دادند تا میکروفسیل را به عنوان ساختاری از هماتیت و نوعی اکسید آهن محصور شده در کوارتز مشاهده کنند.

این سنگ دو برابر بزرگتر از سنگ های قبلی است که توسط محققان بریده شده بود و به محققان اجازه می دهد ساختارهای بزرگ هماتیت را ببینند.

آنها این ساختارهای موجود در این ترکیبات را با فسیل های جدید و همچنین باکتری های اکسید کننده آهن در نزدیکی یک سیستم چاه مدرن مقایسه کردند.

این تیم علاوه بر تجزیه و تحلیل الگوهای سنگ در زیر نورهای مختلف و میکروسکوپ های رامان (که پراکندگی نور را تجزیه و تحلیل می کند)، از بخش هایی از سنگ برای پردازش هزاران تصویر با استفاده از دو تصویر با وضوح بالا با استفاده از یک ابر رایانه استفاده می کند.

روش اول میکرو سی تی یا میکروتوموگرافی است که از اشعه ایکس برای بررسی هماتیت داخل سنگ استفاده می کند. روش دوم، اسکن متمرکز پرتو یونی قطعات سنگ 200 نانومتری با میکروسکوپ بزرگی است که از هر بخش تعبیه شده است. این دو تکنیک تصاویر مختلفی را تولید می کنند که برای ایجاد سه نوع هدف مختلف استفاده می شود.

محققان به این نتیجه رسیدند که تحقیقات آنها بر روی سیستم های هماتیت نمی تواند برای میلیاردها سال با فشرده سازی و دگرگونی آغاز شود.

آنها می گویند که این ساختارها در کوارتز کوچکتر (که تحت تأثیر دگرگونی قرار نمی گیرند) بهتر از کوارتز بزرگتر (که دگرگونی است) حفظ می شوند.

محققان همچنین سطح عناصر کمیاب خاکی را در سنگ بررسی کردند و دریافتند که سطح آنها شبیه به سایر سنگ های باستانی است. این تایید می کند که این رسوبات در رودخانه به قدمت آتشفشان اطراف آن هستند.