چرا وعده انتخاباتی هیچ نماینده ای حجاب و عفاف نبود؟!
مواردی مانند انواع گشت؛ ستادهای خاص؛ شوراهای فرهنگی؛ کارگروه تخصصی؛ همایش و سیمینارهای نسبتا علمی؛ راهپیمایی هایی مثلا خودجوش؛ جشنواره های هنری و از همه مهمتر تاسیس «کلینیک» و ایضا تولید انواع و اقسام محتوا و دادن خوراک خبری برای در بوق کردن آن در رسانه میلی وزارت گشت ارشاد مدارس و دانشگاه هایی با فضا و کتبی سراسر ارزشی (با عنوانی بنام کار فرهنگی) فقط گوشه ای از تلاش هایی بوده برای در مخ فرو کردن مقوله ای بنام حجاب و عفاف! البته با نتیجه ای که بعد از نیم قرن واضح و مبرهن است!
جایگزینی درد روشی جدید برای حل مشکلات مردم!
آیا مسئولین با ما شوخی دارند یا کل این جریانات دوربین مخفی است؟ اگر جدی جدی است چه بسا سعدی همچین روزهایی را پیش بینی می کرد که فرمود: خانه از پای بست ویران است و خواجه در بند نقش ایوان است! تاریخ و آیندگانی که به این روزهای ما خواهند خندید را ول کنید؛ خداوکیلی خود مسئولین خنده شان نمی گیرد وقتی در میان اینهمه مصائب بی همه چیز؛ کلی تبصره و چیز میز ریز به مواد تند تیز یک قانون بسیار جیز اضافه می کنند؟!
اگر بارها تدوین و تقدیم بودجه کشور از سوی دولت ها ؛ سوخت و سوز داشته عمرا لایحه حجاب دیر و زود داشته؛ مجلس هم که با «توپ» قرابت دیرینه دارد از این لایحه؛ سر جیک ثانیه قانونی در آورده توپ توپ! در ادامه هم؛ دستگاه های اجرایی که کار مفیدشان روزانه 5 دقیقه است؛ همان 5 دقیقه کافی بوده تا این قانون را به شکل تمام و کمال اجرا کنند.
می گویند: پزشکی در محله ای راه درمان خاصی داشت: کسی که برای سردرد به او مراجعه می کرد او با چکشی محکم بدستش می زد تا دست درد باعث فراموشی سردردش شود!
سوال یک نامزد انتخاباتی اسبق: آیا مشکل ما موی جوان هاست؟
اما سوال بنده در حال حاضر: اگر واقعا اعتقاد قلبی, شرعی؛ عرفی به این موضوع حیاتی هست چرا راست و حسینی در طول نیم قرن برگزاری انواع و اقسام انتخابات تا به حال هیچ نامزدی (خصوصا نمایندگان) در وعده ها و شعارهای انتخاباتی خود؛ مثلا نفرموده: «ملت عزیز؛ مشکل اصلی ما فقط و فقط موی جوانهاست! پس به این مو قسم؛ هر وقت انتخاب شدم هر چه زلف است بر باد خواهم داد. (البته نه از باد دادن هایی که حافظ در کف آن بود) این تار سبیل گرو؛ تضمین می کنم با شل حجابان مبارزه تن به تن خیابانی کنم؛ این گردن من, اگر سر هر کوچه یک کلینک و حتی زایشگاه رفع ترک حجاب افتتاح نکردم آنرا از ته بزنید!!»
چرا بعد از انتخابات ناگهان مشکل اصلی مو می شود؟!
چندین سال قبل در انتخابات ریاست جمهوری وقت؛ نامزدی که هم خوشگل بود و هم بور و هم عاشق سیسمونی های جورواجور؛ وقت و بی وقت برای گرفتن چند رای بیشتر؛ هرکاری که توانست؛ کرد ( از دو طبقه کردن خیابانها تا ساخت پارک و فرهنگسرا و …) اما بعد از مستقر شدن در خانه ملت او خالصانه آن کارهای مسخره را ول کرد و تا توانست به طبقات کلینک های رفع ترک حجاب و ایضا مواد و تبصره های قانون حجاب اضافه کرد؟ واقعا چرا او در زمان انتخابات هدف اصلی خودش و موضوعی به این حساسی را برملا نکرد؟ اصولا چرا کاندیداها تا این حد متواضع و خاکی شده اند که چنین مورد مهم و حیاتی را برای آنکه ریا نشود در زمان رقابت انتخاباتی مخفی می کنند و در وعده های تبلیغاتی خود فقط از برطرف کردن مشکلات معیشتی مردم دم می زنند!؟
آخر؛ فروتنی تا چه حد و تا به کی؟ چرا نامزدان انتخاباتی در حالیکه می دانند آرزوی همه ملت ایران و حتی جهانیان تصویب قانون حجاب و عفاف است و طبق نظرسنجی های کاملا سالم(!) کلی موافق دارد با این وجود آنها در زمان رقابت انتخاباتی تقیه کرده و چنین موضوع سرنوشت سازی را افشا نمی کنند؟ چرا نمی گویند در آینده قرار است شبانه روز به حجاب و عفاف بپردازند!؟ مردم که همگی با جان و دل طرفدار این قانون اند پس چرا برای گرفتن رای بیشتر از این موضوع بهره نمی برند و وعده های معیشتی می دهند؟ البته می دانیم مسئولین از تظاهر بیزارند و در عین حال نمی خواهند – زبان مان لال- از زن و حجابش برای گرفتن چند رای استفاده ابزاری کنند. لذا آنها قبل از انتخابات با اخلاص هر چه تمام تر وعده های بی ارزشی مانند رفع تورم؛ افزایش کار ؛ مسکن؛ ازدواج و رفع فیلترینگ می دهند اما بعد از سوار شدن بر خر مراد؛ ناگهان با تغییر موضع و رو کردن آس خود؛ مردم را در خصوص وعده هایی که داده بودند شگفتانه می کنند! بعبارتی دقیقا همان چیزی که مردم بی صبرانه تشنه آن بودند: یعنی تصویب قانون حجاب و عفاف! بگذریم؛ در پایان یک خواهش ….
لطفا شخص علاف و بیکاری اعلام آمادگی کند و برود زاد و بوم و باد و چند و چون وعده های تبلیغاتی نمایندگانی که لایحه حجاب و عفاف تصویب کرده اند را دربیاورد تا ببینیم چند نفرشان شعار انتخاباتیش پیگیری و تصویب لایحه حجاب و عفاف بوده!
با توجه به حجم قابل توجه بیکاران کشور مدیونید اگر این کار را نکنید
منتظرم … ها ؛ ببینم چه می کنید!