چرا دایناسورها پس از انقراض دوباره تکامل پیدا نکردند؟

به گزارش سی وی نت به نقل از ززومیت در یک روز سرنوشت ساز در حدود ۶۶ میلیون سال پیش قطعه سنگی غول پیکر به زمین آمد و دوران دایناسورها را به طور ناگهانی به پایان رساند. با این حال همچنان این بحث وجود دارد که چه عاملی ضربه نهایی را وارد کرد؟ آیا آتشفشان ها و ابرهای گوگرد سمی مقصر بودند یا یک ابر میان ستاره ای چگال؟ فعلا اعتقاد بر این است که برخورد سیارک چیکشولوب عامل رویداد انقراض دسته جمعی بود و همه ی گونه های دایناسور غیرپرنده را از بین برد.

در سال های بعد پستانداران شکوفا شدند و در فضای به جامانده از دایناسورها سکونت پیدا کردند؛ اما اگر دایناسورها پیش از رویداد برخوردی چیکشولوب بسیار موفق بودند چرا هرگز دوباره تکامل پیدا نکردند؟

تکامل فرآیندی پیچیده ی شانس و فرصت است. موجودات زنده از طریق ترکیبی از انتخاب طبیعی انتخاب جنسی و جهش های ژنتیکی با محیط اطراف خود سازگار می شوند اما هیچ تضمینی وجود ندارد که یک مسیر مشخص را طی کنند.

دایناسورها طی میلیون ها تکامل موفق و سازگاری با محیط در نهایت به گروه غالب حیوانات روی زمین تبدیل شدند؛ اما زمانی که همه دایناسورهای غیرپرنده از بین رفتند تاریخ تکاملشان هم به پایان رسید. در عوض گونه هایی که امروز زنده هستند نوادگان حیواناتی هستند که از رویداد انقراض جان سالم به در برده اند؛ از جمله بسیاری از گونه های پستانداران که قادر به تولید مثل تکامل و سازگاری با محیط های جدید خود بودند.

دایناسورها ۱۶۵ میلیون سال بر زمین حکمرانی کردند؛ اما درنهایت سیارک چیکشولوب به زندگی شان پایان داد.

یک گونه منقرض شده به طور طبیعی نمی تواند دوباره تکامل پیدا کند و دقیقا به همان شکل پیش از نابودی بازگردد. اگرچه موجودات مشابه می توانند از طریق تکامل تکرارشونده ظاهر شوند؛ مانند آنچه که برای یلوه الدبرا (پرنده) رخ داد.

بااین حال برخی افراد به توالی ژنومی برای بازگرداندن حیواناتی مانند دودو و ماموت پشمالو امید بسته اند. آیا این به آن معنا است که می توانیم روزی پارک ژوراسیک خود را ایجاد کنیم؟ حتی اگر بخواهیم هشدارهای این فیلم را نادیده بگیریم ظرفیت علمی و داده های ژنومی موجود در حال حاضر برای ایجاد ارگانیسم پیچیده ای مانند ولاسیرپتور کافی نیست.

بیشتر بخوانید:

اگر دایناسورها منقرض نمی شدند دنیای امروز ما چگونه بود؟

25 آذر 01مطالعه ‘6

چرا دایناسورها منقرض شدند؛ اما نسل پرندگان ادامه پیدا کرد؟

11 اسفند 95مطالعه ‘2

راهنمای بقا؛ چگونه می توان از برخورد سیارکی قاتل جان سالم به در برد؟

23 فروردین 00مطالعه ’14

از سویی برخی دیرینه شناسان معتقدند که حکمرانی دایناسورها حتی پیش از برخورد سیارکی و احتمالا به خاطر پیامدهای تغییرات محیطی رو به پایان بود. اگر این ادعا صحیح باشد می تواند دلیل دیگری بر عدم تکامل مجدد این موجودات باشد.

براساس پژوهشی که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد سرعت انقراض دایناسورها از تعداد گونه های دایناسور جدید پیشی گرفت. بااین حال پژوهش های جدیدتر نشان می دهد که کاهش تنوع به طور اجتناب ناپذیر به نابودی آن ها منجر نمی شود و سیر زمانی دمایی که به انقراض جمعی انجامید از فرضیه ی فوران های آتشفشانی پشتیبانی نمی کند.

در واقع هرچند برخی از دایناسورها مانند ساروپودها ممکن است رو به زوال بوده باشند باقی گونه ها نه تنها عملکردی خوب داشتند بلکه می توانستند همچنان تا به امروز زنده بمانند. اگر سیارکی به زمین برخورد نمی کرد شاید روند تکامل و ظاهر آن دایناسورها از ۶۶ میلیون سال پیش تا حدودی تغییر می کرد. بااین حال نیکلاس آر لانگریچ دیرینه شناس و زیست شناس تکاملی در دانشگاه باث می گوید تاریخ صد میلیون ساله دایناسورها نشان نمی دهد که آن ها بدون دخالت چیکشولوب تغییرات زیادی می کردند.

هرچند احتمال بسیار کمی وجود دارد که به این زودی با یک تیرانوزورس رکس برخورد کنید یا در مسیر خود از کنار یک استگوسور بگذرید زمین هرگز به طور کامل با دایناسورها وداع نکرد. پرندگان امروزی نوادگان گروهی از دایناسورها به نام تروپودها هستند و از نظر علمی همچنان دایناسور محسوب می شوند. پژوهشگرها بقای آن ها را به اندازه بدن کوچک زندگی در نیم کره جنوبی دور از محل برخورد و رژیم غذایی (دانه ها) نسبت می دهند.