چاه خندق: جودوی ایران برای نجات یکی مثل علیرضا دبیر می خواهد

رضا چاه خندق در گفت وگو با سی وی نت درباره ناکامی تیم ملی جودوی جوانان ایران بدون کسب مدال در رقابت های قهرمانی جهان اظهار کرد: من به هیچ وجه ایراد را از جودوکاران ایران نمی دانم. وقتی فدراسیون نمی تواند اردوی خوب حریف تمرینی خوب و یا مربیان خوب برای بچه ها فراهم کند نباید از بچه ها توقع کسب نتیجه داشته باشیم. جودوی ایران پتانسیل بالایی دارد اما متاسفانه وقتی هیچ زیر ساخت مناسبی در جودو ایجاد نشده و در برگزاری اردوی خوب ناتوان هستیم پس نمی توانیم انتظار کسب نتیجه را داشته باشیم.

ملی پوش اسبق جودوی ایران افزود: تا وضعیت همین باشد مطمئن باشید نتایج جودوی ایران نیز به همین شکل خواهد بود. من برای بچه های جودو خیلی ناراحتم و خودم به عنوان کسی که سال ها در جودو بودم و زحمت کشیدم می دانم این بچه ها با هزار امید و آرزو عمر و جوانی شان را در جودو گذاشتند اما متاسفانه سوء مدیریت و بی توجهی به امکانات و زیرساخت ها اعزام نشدن به مسابقات خارجی و استفاده از مربیان طراز اول باعث شده شاهد چنین وضعیتی در جودوی ایران باشیم.

نماینده جودوی ایران در المپیک ۲۰۰۴ آتن با تاکید بر اینکه فدراسیون جودو را مقصر اصلی وضعیت حال حاضر جودوی ایران می داند گفت: ما در ورزش ایران الگوهای خوبی مثل علیرضا دبیر و هادی ساعی را داریم. مگر این دو نفر از قهرمانان رشته های خود نیستند؟ شما ببینید با مدیریت خود چه امکاناتی برای کشتی گیران و تکواندوکاران بوجود آوردند و چه نتایج درخشانی را در المپیک رقم زدند. این موفقیت ها بخاطر این است که آن ها دلشان برای کشتی و تکواندوی ایران می سوزد و دوست دارند کشتی و تکواندو در بالاترین سطح باشند.

چاه خندق خاطرنشان کرد: ششما ببینید علیرضا دبیر چه زیرساخت هایی برای کشتی ایران ایجاد کرده است. بروید ورزشگاه آزادی را ببینید که چه انقلابی در زیرساخت های کشتی بوجود آورده است. دبیر کاری کرده که اگر روزی از کشتی برود تا سالیان سال می گویند خدا پدرش را بیامرزد که چه امکاناتی برای کشتی بوجود آورده است. من ۶ سال پیش قبل از اینکه میراسماعیلی بیاید مربی تیم ملی بودم. آیا رییس فدراسیون جودو توانسته در این چند سال یک صدم کارهای دبیر را انجام دهد؟ خوابگاه و سالن که پیشکش آیا یک اتاق به فدراسیون جودو اضافه کرده است؟  آیا توانسته از فرصت تعلیق جودو استفاده کند و یک مربی برای جودوی ایران پرورش بدهد؟ آیا توانسته یک دوره مربیگری خوب برای جودو برگزار کند؟ وقتی هیچ اعزامی نداشتیم آیا بودجه فدراسیون را صرف ایجاد امکانات کرده است؟

وی با اشاره به اینکه ۲ سال از کلنگ زنی خوابگاه جودو گذشته اما هیچ اتفاقی در ساخت آن نیفتاده است خاطرنشان کرد: زمانی که سالن کبکانیان افتتاح شد ما در اولین اردوی دانش آموزان در سال ۷۶ آنجا بودیم. از همان سال تا الان فقط هر سال رنگ سالن عوض شده بعد می گویند ما کمپ ساختیم. آیا توانستید یک آجر به آنجا اضافه کنید؟ جایی که قرار است فدراسیون خوابگاه بسازد قبلا کانکس بود که چند سال به عنوان انباری از آن استفاده می شد. البته آن کانکس هم ماجراها و حواشی زیادی پیدا کرد که به آن نمی پردازم. ۲ سال پیش فدراسیون اعلام کرد قصد دارد در آنجا خوابگاه بسازد. یک نکته جالب بگویم سالن شیرودی متعلق به شهرداری منطقه ۷ است اما آن طرف خیابان سالن کبکانیان متعلق به شهرداری منطقه ۸ است. آیا فدراسیون بابت ایجاد خوابگاه اصلا از شهرداری مجوز ساخت داشت؟ این مجوز هیچوقت از طرف فدراسیون ارائه نشد و فقط گفتند که ما مجوز گرفتیم. وقتی مجوز می گیرید باید طرح و نقشه هم داشته باشید و برآورد هزینه کنید و طرح را جلو ببرید پس چطور می شود که بعد از دو سال هیچ اتفاقی درباره ساخت این خوابگاه نیفتاده است؟

دارنده مدال های نقره و برنز آسیا ادامه داد: روسای هیات ها و مربیان را بردند و عکس انداختند که قرار است خوابگاه ساخته شود. به خدا من هم اوایل خوشحال شدم که جودو هم صاحب خوابگاه می شود چرا که سال ها خود ما در به در و آواره بودیم و از خوابگاه رشته های دیگر استفاده می کردیم. خب این خوابگاه پس از ۲ سال به چه نتیجه ای رسید؟ چرا نهادهای نظارتی پیگیری نمی کنند که ببینند هیچ کاری انجام نشده است. مگر می شود در ۲ سال هیچ پیشرفتی نداشته باشد؟ من می گویم اگر مجوز داشت چرا ساخته نشد؟ آیا خنده دار نیست بگوییم بودجه نداریم؟ مگر نباید ابتدای کار برآورد هزینه داشته باشیم و بعد برای ساخت یک طرح اقدام کنیم؟ پس بودجه فدراسیون کجا می رود؟

چاه خندق در ادامه گفت وگو با سی وی نت اظهار کرد: من ۲۰ سال ورزشکار و مربی و کاپیتان تیم ملی بودم و از ریز و درشت مسائل آگاه هستم. تا برنامه ریزی مدیریت و واقعیت گرایی نباشد نتیجه جودو همین خواهد بود. فدراسیون جودو در این چند سال حتی نتوانسته یک اسپانسر خوب برای این رشته پیدا کند. به اعتقاد من جودوی ایران تا زمانیکه یکی مثل علیرضا دبیر در راس خود نداشته باشد هیچ پیشرفتی نمی کند. شما ببینید دبیر در کنار ایجاد زیرساخت چه توجهی به کشتی گیران دارد و چه جوایز میلیاردی به آن ها می دهد اما رییس فدراسیون جودو در این چند سال چه کار کرده است؟ رییس فدراسیون قبل از المپیک و در مسابقات آسیایی پس از دیدار با رییس فدراسیون جهانی اعلام کرد جودو صاحب ۲ سهمیه المپیک شده است. بعد از آن گفتند یک سهمیه شده است. اگر سهمیه گرفته بودند آیا نباید برای آن ورزشکار اردو و اعزام بگذارند؟ تکلیف آن سهمیه هایی که وعده دادند چه شد؟

ملی پوش اسبق جودوی ایران در پایان گفت: تنها ناراحتی من برای جودوکاران ایران است که عمرشان در این چند سال هدر رفت و فقط حسرت وضعیت رشته های دیگر مثل کشتی و تکواندو را خوردند که روسایی در فدراسیون هایشان دارند که دلشان برای ورزشکارانشان می سوزد و با مدیریت خود موفق شده اند موفقیت های زیادی را رقم بزنند.

انتهای پیام