پدر و مادر بابک خرمدین، «پدر و مادر» را مثله کردند!

بیایید این جوک های توییتری را با هم بخوانیم: “در این زمان از والدین خود چیزی نخورید ، هیچ کاری با کنترل تلویزیون و تهویه هوا ندارید.” اسلحه را به در اتاقم بستم. “” اگر روزی مادرم مرا بکشد ، امنیت او این است: آقای قاضی چه می توانم بگویم؟ “” آیا فکر می کنید این وضعیت باید در کلاس ایجاد شود؟ “

ده نظر را با صدها عبارت خنده دار در این چند توییت وارد کنید و داستان های مربوط به دوستان و آشنایان خود را بررسی کنید تا ببینید چگونه درباره “والدین” می خندیم و گروهی از مادران پدر از این موضوع استفاده کرده اند.

بیایید ببینیم که چرا ماجرای پدر و مادر بابک خرمدین وقتی آن را دنبال می کنیم بسیار جالب است. پاسخ ساده است؛ زیرا علاوه بر ارزش شهرت و اعتبار ، ارزش گزارش مهمی به نام “حذف” را دارد. به زبان ساده ، زیرا همان اتفاق برای مدت کوتاهی رخ می دهد ، یا به همین ترتیب ، می توان گفت حداقل در ده بیست سال گذشته این نوع قساوت هرگز اتفاق نیفتاده است ، همه به آن نیاز دارند و آن را به عنوان یک فاجعه بنابراین طبق قانون “nader nader – کمی شبیه چیزی که اصلاً وجود ندارد” ، اجازه نداریم آن را توضیح دهیم و بگوییم وقتی والدین این کار را با فرزندان خود انجام می دهند ، پس همه والدین می توانند این کار را انجام دهند!

چرا امروز جنبه دیگری از داستان را نمی بینیم؟ درباره کودک آزاری علیه والدین چه می دانیم؟ علاوه بر گزارش های فراوان در مورد قتل یکی از والدین یا دو فرزند ، ممکن است شاهد بسیاری از این سو ab استفاده های جسمی ، مالی و جسمی علیه پدر و مادر یا عزیزانمان باشیم. پرستاران امروز پر از افراد مسن و معلول هستند که فرزندان آنها را کنار هم رها کرده و حداقل یک بار در سال برای گرم نگه داشتن آنها ملاقات نکرده اند. این روزها در کرونا ، این والدین هستند که سعی می کنند نیازهای خانواده و بیش از خودشان ، نیازهای فرزندانشان را با دور زدن در محیط گاهی ناجور و تلاش برای سالم نگه داشتن فرزندانشان تأمین کنند. آیا چند پدر وجود دارد که دست آنها برای کار سخت ، زخمی شدن یا حتی مرگ بسیار ضعیف است تا فرزندانشان کمبود جزئی را تجربه نکنند؟ چند مادر هستند که می گویند راضی هستند و نمی خواهند فرزندانشان روی یک میز پر نشده بخوابند؟ خاطرات بسیاری از ما – منظورم این است که بیشتر ما همه نیستیم – آیا خاطراتی از پدر و مادرمان ، خاطرات خوبی و فداکاری ، یا ضرب و شتم و آزار و اذیت وجود دارد؟ چه بی عدالتی امروز همه ما ، به طور بازیگوشانه یا ناخواسته ، برای توهین به والدین خود رقابت می کنیم و وضعیت و درک “والدین” به دلیل جدی بودن جرم می تواند متفاوت باشد؟ با کمال تعجب ، بسیاری از توییت ها و گزارش های منتشر شده توسط مخاطبان شامل بسیاری از عکس ها و پیام های متنی والدین آنها در روز پدر یا مادر روز پدر بود. اینکه عکس ها و زیرنویس ها نادرست باشد یا توییت ها و داستان ها فقط برای جذب مخاطب است!

تحت پیش بینی این هراس “والدین” ، که به دلیل بی رحمی شدید والدین فرزندان والدین شیوع یافته است ، بیایید نگاهی به نتایج مطالعه “جرایم والدین” بیندازیم و ببینیم کودکان گاهی اوقات علیه آنها خشونت نشان می دهند والدین.

در بهار سال 1996 ، در فصلنامه تحقیقات مددکاری اجتماعی ، دانشگاه علامه طباطبایی ، پژوهشی با عنوان “مطالعه درک والدین و تعریف اختلال والدین ؛ یک مطالعه مبتنی بر داده در تهران” توسط سهیلا صادقی فسایی ، همکار گروه جامعه شناسی ، گروه علوم اجتماعی ، دانشگاه تهران و الهه شعبانی ، دکترای جامعه شناسی ، دانشگاه اصفهان. 40 والد مصاحبه کردند. نتایج این مطالعه نشان داد و تقریباً همه اینها تأثیر معنوی دارند از جمله گناه ، ارعاب ، تحقیر و تمسخر ، اتهامات ، بی احترامی ، جهل ، ناامیدی ، ناشکری ، خشونت مالی و اعمال قدرت اخلاقی.

گرچه بحث در مورد خشونت والدین یا فرزندان نیست ، اما با مطالعه چنین تحلیلی می توان طرف دیگر داستان را به درستی دید.

عامل دیگری که ممکن است از نکته اصلی این مقاله مربوط به دیدار کودکان و جوانان در این فاجعه و مدیریت این موضوع تغییر کند. فراموش نکنیم که این روزها اطلاعات و محتوای موجود در اینترنت متناسب با سن و محدودیت است ، همچنین تلفن های همراه و تبلت ها برای کودکان و نوجوانان آسان هستند. چه اتفاقی برای ذهن آنها می افتد که کودکان و بزرگسالان مطالب ذکر شده و بدتر از آن ، اخبار مربوط به این جنایت را که با بی دقتی در رسانه ها منتشر می شود و همچنین شرح خشونت برای جلب مخاطب ، می خوانند؟ آیا تصویر “والدین” در متن این پذیرایی ها ایجاد شده است؟ آخر چه خواب بدی می توانند ببینند؟ بدتر از همه ، بسیاری ، بدون توجه به حضور کودکان و بزرگسالان در اجتماعات خانوادگی ، به بازتولید و توصیف این واقعه پرداختند و احساس کردند که به کودکان گوش داده نمی شود. در حالی که بچه ها روی همه چیز متمرکز هستند.

آخرین مقاله در مورد اینکه این جرم کجاست. هر جنایتی سرانجام در یک مکان اتفاق می افتد و هیچ ارتباطی با جمعیت محلی ندارد. متأسفانه برای ساکنان اکباتان ، فاجعه در پایتخت اتفاق افتاد. این روزها برخی توییت ها در فضای مجازی بازی ای بوده است که باعث خشم افراد مشهور محلی شده است.

ترویج م ourثر فرهنگ ما کار اشتباهی نیست و وقایع مهم موضوع افکار عمومی و آسیب رساندن به وجدان است ، بنابراین ، همانطور که در این جنایت اتفاق افتاد ، در وهله اول ، جوک ها توسط مشاغل خانوادگی و تهدیدهای پر خطر برای “والدین” بگذارید خودمان را درگیر نکنیم ، در مرحله دوم ، بالاخره فرزندان خود را معاینه کنیم ، تا متوجه نشویم که جرم کجاست ، زیرا این امر می تواند در یک محله یا هر جامعه دیگر انجام شود ، و همچنین ماهیت جغرافیایی از جرم – در این مورد – بی ربط است.

البته مقصر اصلی همه اینها اکبر خرمدین و همسرش هستند که سیستم اطلاعات اجتماعی و این قتل عظیم را تضعیف کرده اند ، اما ما به عنوان یک شهروند باهوش و افراد مسئول ، سهم خود را در به حداقل رساندن آسیب های معنوی تا حد ممکن انجام خواهیم داد . بیایید این ضرب المثل را با دقت انجام دهیم.

انتهای پیام