واقعیتی تکان دهنده درباره لاستیک ماشین

به گزارش سی وی نت ذرات تایر یکی از منابع مهم اما کمتر شناخته شده ی آلودگی میکروپلاستیکی هستند. این ذرات حدود ۲۸ درصد از میکروپلاستیک هایی را تشکیل می دهند که وارد محیط زیست می شوند. با وجود تأثیر گسترده ذرات تایر اغلب در دسته بندی کلی میکروپلاستیک ها قرار می گیرند و به ندرت به عنوان مشکلی مستقل بررسی می شوند درحالی که ویژگی های منحصربه فرد آن ها نیازمند رویکردی تخصصی و متفاوت است.

به نقل از زومیت گروهی از پژوهشگران در مطالعه ای بین المللی شناسایی ذرات تایر به عنوان نوعی آلودگی مجزا را ضروری اعلام کرده اند. مطالعه ی آن ها نشان داده است که شناسایی این ذرات می تواند مسیر پژوهش ها را با دقت بیشتری مشخص کند و در نتیجه سیاست هایی هدفمند برای کاهش آلودگی ناشی از تایرها تدوین شود. چنین رویکردی به آگاهی بخشی عمومی نیز کمک می کند تا مردم ابعاد مشکل را بهتر درک کنند و بدانند که چگونه می توانند نقشی در کاهش آن داشته باشند.

مذاکرات اخیر در کره جنوبی برای امضای اولین معاهده جهانی مبارزه با آلودگی پلاستیکی که البته با شکست مواجه شد با وجود پوشش دادن جنبه های مختلف آلودگی پلاستیکی ذرات تایر را به ندرت مورد توجه قرار می دهد. اما اگر این مشکل به عنوان مسئله ای مستقل شناخته شود می توان راه حل های دقیق تر و آگاهی عمومی بیشتری ایجاد کرد؛ امری که برای مقابله با تهدیدات زیست محیطی ضروری است.

پیچیدگی شیمیایی ذرات تایر

ذرات تایر ترکیبی پیچیده از لاستیک های مصنوعی و طبیعی همراه با صدها افزودنی شیمیایی هستند. این ترکیبات می تواند پیامدهای گسترده و گاهی غیرقابل پیش بینی به همراه داشته باشد.

برای مثال روی اکسید (زینک اکساید ZnO) که حدود ۰٫۷ درصد از وزن تایر را تشکیل می دهد برای افزایش دوام تایر ضروری است. اما این ماده حتی در مقادیر اندک نیز برای ماهی ها و موجودات آبزی بسیار سمی است و می تواند زیست بوم ها را مختل کند.

یکی دیگر از مواد شیمیایی مضر ۶پی پی دی (6PPD) است که برای جلوگیری از ترک خوردگی تایرها استفاده می شود. این ماده در تماس با آب و هوا به ترکیبی به نام ۶پی پی دی کینون (6PPD-quinone) تبدیل می شود که با مرگ گسترده ی ماهی ها در ایالات متحده مرتبط است.

خودروهای سنگین تر باعث فرسایش سریع تر تایرها می شوند و در نتیجه ذرات میکروپلاستیکی بیشتری تولید می کنند. این مسئله شامل خودروهای برقی نیز می شود که به دلیل باتری های سنگین وزن بیشتری دارند. نیک مولدن و فلیکس لیچ کارشناسان صنعت خودرو پیشنهاد می کنند که تولیدکنندگان خودرو تحت اصل «آلوده کننده می پردازد» مالیات مبتنی بر وزن بپردازند. این سیاست می تواند انگیزه ای برای طراحی خودروهای سبک تر ایجاد و مصرف کنندگان را نیز به انتخاب گزینه های دوستدار محیط زیست ترغیب کند.

اما هنوز پرسش های بی پاسخ بسیاری باقی می ماند. برای مثال نمی دانیم ذرات تایر تا چه مسافتی پراکنده یا در کجا انباشته می شوند. برای درک تأثیرات زیست محیطی آن ها به اطلاعات بیشتری نیاز داریم؛ از جمله شناسایی افزودنی های سمی تر واکنش مواد به محیط و گونه های جانوری که آسیب بیشتری می بینند. برای مثال برخی گونه های ماهی های آزاد به ۶پی پی دی کینون حساسیت بیشتری دارند. در نتیجه استانداردسازی روش های اندازه گیری ذرات تایر و ایجاد مقررات مؤثر در آینده ضروری خواهد بود.

۵۸۵۸