مصریان با صندل‌های طلایی در گور
اهرام ثلاثه، مجسمه بزرگ ابول هول، مومیایی های اشرافی، تابوتخانه های مجلل و بزرگ تنها بخشی از شگفتی های دوره تاریخی است که ما اکنون مصر باستان می نامیم. در قبرهای عمیق این افراد، مردگان را با رسم خاصی در قبر دفن می کنند; گاهی این اجساد با کفش های طلایی به آخرت می رفتند.
به گزارش سی وی نت، جشن و آداب رسمی مرتبط با تدفین یکی از ویژگی های بارز مصریان باستان بود. فرقی نمی کند متوفی فرعونی مدفون در «دره شاهان» باشد یا کارگری که در یک قبر سنگی ساده دفن شده باشد. چیزهایی که در قبور نگهداری می شود برای تسهیل سفر به دنیا پس از مرگ در قبر است.
کفش های دفن می تواند شبیه کفش های واقعی باشد که اغلب از چرم یا حتی پاپیروس ساخته شده اند. با این حال، زیباترین کفش ها، که در کنار پادشاهان دفن می شدند، اغلب از طلای براق ساخته می شدند.
قدمت کفش و روکش انگشت طلا بین 1479 تا 1425 قبل از میلاد است.
این کفش های طلایی امروز در موزه به نمایش گذاشته شده است. برخی از معروف ترین این کفش ها در مقبره پادشاه توتموس سوم یافت شد. این فرعون از سلسله هجدهم مصر همسرش را با صندل های طلایی به خاک سپرد. این کفش ها به گونه ای طراحی و ساخته شده اند که شبیه کفش های چرمی هستند.
امروزه بیشتر نقاب های باقی مانده متعلق به 18 سلسله پادشاهی جدید است.
انگشتر طلای دوره “پادشاهی جدید” مصر باستان
در مقبره پادشاهان، علاوه بر این کفش های طلایی، اغلب از نوارهای طلایی برای انگشتان پا استفاده می شود. این پوشش ها از انگشتان مومیایی ها محافظت می کرد. بر اساس باورهای مصر باستان، میت را باید به عنوان یک بدن کامل در قبر گذاشت. حتی افراد غیر سلطنتی با فلزات گرانبها یا حتی گلدان های پوشیده شده پوشانده می شدند.
کسانی که در وسط بودند با کفش هایی که از مواد معمولی مانند پاپیروس یا چرم ساخته شده بودند دفن می شدند. در این مدل قسمت پایینی کفش و پا توسط بند به هم متصل شده است.
کفاش ها افرادی هستند که می توانند برای مردگان و مردم عادی کفش بسازند. کفاش ها نیز از جمله مواردی هستند که بر روی دیوار مقبره های مصر باستان نقاشی شده اند.
تصویر یک کفاش حکاکی شده در مقبره «رخمیره» شخصیت معروف سلسله هجدهم مصر باستان.
اگرچه بسیاری از نمونه های کفش به سلسله هجدهم مصر برمی گردد، سنت پوشیدن کفش و پوشاندن انگشتان پا تا زمان رومیان در مصر ادامه داشت.
انتهای پیام