مدت زمان ملاقات فرزند بعد از طلاق چقدر است؟
این روزها آمار طلاق در جوامع مختلف از جمله ایران روند نگران‌کننده‌ای پیدا کرده است. طلاق فقط به معنای پایان یک زندگی مشترک نیست بلکه شروع چالش‌های جدیدی است که بیشترین تأثیر را روی فرزندان می‌گذارد. یکی از حساسترین مسائل بعد از طلاق مسئله حق ملاقات والد غیرحضانت‌دار با فرزند است. این موضوع که هم به مصلحت کودک و هم به حقوق والدین مربوط می‌شود همیشه بحث‌برانگیز بوده و گاهی به اختلافات شدیدی منجر می‌شود.
نکته مهم اینجاست که مدت و کیفیت ملاقات با فرزند فقط یک مسئله زمانی نیست بلکه تأثیر مستقیمی بر رشد عاطفی روانی و اجتماعی کودک دارد. یک ملاقات نامنظم یا پرتنش می‌تواند آسیب‌های جبران‌ناپذیری به فرزند وارد کند. از طرفی قوانین ایران در این زمینه وظایف و حقوق هر دو والد را مشخص کرده تا بتوانند در چارچوب قانون روابط خود با فرزند را حفظ کنند.
خلاصه مطلب:
در نظام حقوقی ایران مدت زمان ملاقات فرزند پس از طلاق به صورت موردی و با توجه به شرایط خاص هر خانواده تعیین می‌شود. کارکشته‌ترین وکلای طلاق تهران که در سایت ایران وکلا معرفی شده‌اند تأکید دارند که این مدت معمولاً شامل موارد زیر است:
ملاقات‌های هفتگی (جمعه‌ها ۸-۱۰ ساعت برای کودکان دبستانی)
تقسیم عادلانه تعطیلات (نوروز و تابستان بین والدین)
مناسبت‌های ویژه (تولد اعیاد)
ملاقات‌های نظارت‌شده برای خردسالان (۳-۵ ساعت)
اقامت چندروزه برای نوجوانان
نکته کلیدی: این مدت با تغییر شرایط (محل سکونت شغل والدین یا رشد کودک) قابل تعدیل است. برای دریافت مشاوره تخصصی و تنظیم درخواست تغییر حکم ملاقات می‌توانید از تجربه برترین وکلای خانواده تهران استفاده کنید.
👉 برای مشاهده لیست وکلای متخصص طلاق تهران بر روی لینک زیر کلیک کنید:
این وکلای مجرب می‌توانند با ارائه راهکارهای حقوقی مؤثر هم از حقوق شما حمایت کنند و هم به حفظ ارتباط سالم کودک با هر دو والد کمک نمایند. اصل اساسی در تمام این موارد تأمین منافع عالیه کودک و حفظ آرامش خانواده است.
حق ملاقات فرزند در نظام حقوقی ایران: از تئوری تا عمل
در حقوق خانواده ایران ملاقات فرزند صرفاً یک امتیاز ساده نیست بلکه حق قانونی والد غیرحضانت‌دار و تکلیف او در قبال فرزندش محسوب می‌شود. این نهاد حقوقی با هدف حفظ پیوندهای عاطفی و تضمین مشارکت هر دو والد در تربیت فرزند طراحی شده است.
پشتوانه قانونی این حق در دو منبع اصلی قابل ردیابی است:
۱. ماده ۱۱۷۷ قانون مدنی به صراحت مقرر می‌دارد:
“والد فاقد حضانت حق ملاقات فرزند خود را دارد. جزئیات این ملاقات از جمله زمان و مکان ابتدا با توافق طرفین تعیین می‌شود و در صورت عدم توافق دادگاه خانواده وارد عمل خواهد شد.”
۲. ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده (۱۳۹۱) نیز تأکید می‌کند:
“تعیین شرایط ملاقات در درجه اول به توافق والدین واگذار شده است اما اگر این توافق به مصلحت کودک نباشد یا اصلاً توافقی حاصل نشود دادگاه با در نظر گرفتن منافع عالی کودک تصمیم نهایی را اتخاذ خواهد کرد.”
نکات کلیدی در اجرای این قانون:
اصل نخست: توافق دوجانبه والدین مقدم است
اصل راهنما: مصلحت کودک بر هر چیز دیگری ارجحیت دارد
مرجع حل اختلاف: دادگاه خانواده در صورت عدم توافق
مسئولیت مشترک: ملاقات فقط حق نیست بلکه تکلیف تربیتی نیز محسوب می‌شود
چالش‌های عملی در اجرا:
در عمل گاهی اختلافات والدین به حدی شدید است که حتی یک برنامه ملاقات ساده هم تبدیل به معضل می‌شود. برخی والدین از ملاقات به عنوان ابزار فشار استفاده می‌کنند غافل از اینکه اولین قربانی این جنگ قدرت خود کودک است.
راهکار پیشنهادی:
در چنین شرایطی مراجعه به مشاور خانواده قبل از اقدام حقوقی می‌تواند زمینه‌ساز توافقی عاقلانه باشد. اگر این راه به نتیجه نرسد دادگاه خانواده با در نظر گرفتن عواملی مانند:
- سن کودک
- فاصله محل سکونت والدین
- برنامه تحصیلی و تربیتی کودک
- توان مالی و زمانی هر یک از والدین
به تعیین برنامه ملاقات می‌پردازد.
عوامل تعیین کننده مدت ملاقات فرزند پس از طلاق
در تعیین مدت زمان ملاقات فرزند دادگاه خانواده با دقت تمام شرایط خاص هر پرونده را بررسی می‌کند. این تصمیم‌گیری بر اساس ارزیابی دقیق وضعیت خانواده و نیازهای کودک انجام می‌شود تا بهترین نتیجه برای رشد و تربیت فرزند حاصل شود.
سن کودک و نیازهای رشدی
سن فرزند نقش تعیین‌کننده‌ای در برنامه‌ریزی ملاقات‌ها دارد. برای کودکان زیر سه سال معمولاً ملاقات‌های کوتاه و تحت نظارت در نظر گرفته می‌شود تا اختلالی در برنامه روزانه کودک ایجاد نشود. کودکان پیش‌دبستانی می‌توانند ملاقات‌های نیم‌روزی را تجربه کنند در حالی که برای دانش‌آموزان دبستانی ملاقات‌های آخر هفته مناسب‌تر است. نوجوانان نیز معمولاً توانایی بیشتری برای ملاقات‌های طولانی‌تر حتی با امکان شب‌ماندن نزد والد غیرحضانت‌دار دارند.
مسافت بین محل سکونت والدین
فاصله جغرافیایی بین محل زندگی والدین تأثیر مستقیمی بر برنامه ملاقات‌ها دارد. وقتی والدین در یک محله زندگی می‌کنند ملاقات‌های مکرر و کوتاه‌مدت امکان‌پذیر است. اگر در نقاط مختلف شهر ساکن باشند ملاقات‌های آخر هفته معمولاً ترجیح داده می‌شود. در مواردی که والدین در شهرهای مختلف زندگی می‌کنند دادگاه ممکن است ملاقات‌های طولانی‌تر در تعطیلات رسمی و تابستان را پیشنهاد دهد.
وضعیت شغلی و زمانی والدین
دادگاه شرایط کاری هر یک از والدین را به دقت بررسی می‌کند. والدینی که ساعت‌کاری منعطف دارند می‌توانند در روزهای هفته نیز با فرزند خود ملاقات داشته باشند. در مقابل برای والدینی که مشغله کاری زیادی دارند معمولاً آخر هفته‌ها برای ملاقات در نظر گرفته می‌شود. در موارد خاص مانند والدین شیفتی برنامه ملاقات بر اساس زمان‌های آزاد آنها تنظیم می‌شود.
کیفیت رابطه والد و فرزند
میزان صمیمیت و کیفیت رابطه بین فرزند و والد غیرحضانت‌دار از عوامل کلیدی در تصمیم‌گیری است. در روابط خوب و پایدار ملاقات‌های طولانی‌تر و بدون نظارت توصیه می‌شود. اما اگر رابطه متشنج باشد ممکن است دادگاه ملاقات‌های کوتاه و تحت نظارت را تجویز کند. در موارد بسیار خاص که ملاقات به سلامت روان کودک آسیب می‌زند امکان تعلیق موقت حق ملاقات وجود دارد.
مصلحت عالیه کودک
در تمام این تصمیم‌گیری‌ها دادگاه همواره منافع عالیه کودک را در اولویت قرار می‌دهد. قاضی با بررسی گزارش‌های روانشناختی و مددکاری اجتماعی بهترین برنامه ملاقات را که به رشد عاطفی و تربیتی کودک کمک کند تعیین می‌نماید. این تصمیم ممکن است با گذشت زمان و تغییر شرایط زندگی کودک یا والدین مورد بازبینی قرار گیرد.
تصمیم‌گیری دادگاه در مورد زمان ملاقات فرزند
وقتی والدین نتوانند درباره زمان ملاقات فرزند به توافق برسند دادگاه خانواده وارد عمل می‌شود. قاضی با دقت به حرف‌های هر دو طرف گوش می‌دهد و شرایط زندگی کودک را بررسی می‌کند تا بهترین تصمیم را بگیرد. هر پرونده ویژگی‌های خاص خودش را دارد اما معمولاً چند الگوی مشخص در حکم‌های دادگاه دیده می‌شود.
ملاقات‌های هفتگی
در بیشتر موارد دادگاه یک روز مشخص در هفته را برای ملاقات تعیین می‌کند. معمولاً روزهای آخر هفته مثل جمعه انتخاب می‌شود. مدت این ملاقات بستگی به سن کودک دارد؛ برای بچه‌های کوچک‌تر چند ساعت و برای نوجوانان گاهی یک روز کامل. بعضی دادگاه‌ها هم بعدازظهر پنج‌شنبه را به جمعه اضافه می‌کنند تا کودک زمان بیشتری با والدش بگذراند.
تعطیلات و ایام خاص
دادگاه معمولاً تعطیلات رسمی و تابستان را بین پدر و مادر تقسیم می‌کند. مثلاً ممکن است نیمی از تعطیلات نوروز یا چند هفته از تابستان را به هر والد اختصاص دهد. این کار باعث می‌شود کودک در روزهای مهم سال با هر دو والدش وقت بگذراند.
مناسبت‌های ویژه
تولد کودک روز پدر روز مادر و اعیاد مذهبی زمان‌های مهمی هستند که دادگاه معمولاً حق ملاقات را برای والد غیرحضانت‌دار در نظر می‌گیرد. این تصمیم به کودک کمک می‌کند در لحظات خاص زندگی با هر دو والدش ارتباط داشته باشد.
ملاقات با نظارت
اگر دادگاه نگران باشد که ملاقات ممکن است برای کودک مشکل ایجاد کند از مددکار اجتماعی یا یکی از فامیل می‌خواهد هنگام ملاقات حضور داشته باشد. این حالت معمولاً موقتی است تا زمانی که نگرانی‌ها برطرف شود.
تغییر حکم ملاقات
تصمیم دادگاه همیشگی نیست. اگر شرایط زندگی کودک یا والدین تغییر کند – مثلاً محل سکونت عوض شود یا کودک بزرگتر شود – می‌توان با ارائه درخواست جدید حکم ملاقات را تغییر داد. دادگاه دوباره تمام شرایط را بررسی می‌کند و تصمیم جدیدی می‌گیرد که به نفع کودک باشد.
نحوه تعیین برنامه ملاقات فرزند توسط دادگاه خانواده
در مواردی که والدین پس از جدایی نتوانند درباره زمان و شرایط ملاقات فرزند به توافق برسند دادگاه خانواده با در نظر گرفتن تمام جوانب برنامه مناسبی را تنظیم می کند. قضات معمولاً با بررسی دقیق شرایط زندگی کودک و والدین الگوهای مشخصی را در تصمیمات خود به کار می برند.
برنامه ملاقات های منظم هفتگی
روال معمول این است که دادگاه یک روز مشخص در هفته (عموماً جمعه ها) را برای ملاقات تعیین می نماید. مدت این ملاقات با توجه به سن کودک تعیین می شود:
کودکان پیش دبستانی: 4-6 ساعت
دانش آموزان دبستانی: 8-10 ساعت
نوجوانان: امکان ملاقات شبانه
تقسیم زمان در تعطیلات مهم
دادگاه ها معمولاً زمان تعطیلات رسمی و تابستانی را به صورت عادلانه بین والدین تقسیم می کنند:
تعطیلات نوروز: تقسیم به دو نیمه مساوی
تابستان: 2-3 هفته برای هر والد
تعطیلات میان ترم: یک هفته برای والد غیرحضانت دار
ملاقات در مناسبت های ویژه
برای حفظ ارتباط عاطفی کودک با هر دو والد دادگاه ها معمولاً موارد زیر را در نظر می گیرند:
جشن تولد کودک
روز پدر و روز مادر
اعیاد مذهبی و ملی
مراسم مهم تحصیلی
ملاقات های نظارت شده
در شرایط خاص که نگرانی هایی درباره سلامت جسمی یا روانی کودک وجود دارد دادگاه ممکن است ملاقات را مشروط به حضور ناظر (مددکار یا فرد مورد اعتماد خانواده) تعیین کند. این تصمیم معمولاً موقتی است و پس از رفع نگرانی ها شرایط ملاقات عادی می شود.
امکان بازنگری در تصمیمات
برنامه تعیین شده توسط دادگاه قطعی و غیرقابل تغییر نیست. در صورت تغییر شرایط زیر هر یک از والدین می توانند درخواست بازنگری دهند:
تغییر محل سکونت
تغییر شرایط تحصیلی کودک
تغییر وضعیت شغلی والدین
نیازهای جدید کودک با افزایش سن
دادگاه در تمام این تصمیمات منافع کودک را در اولویت قرار می دهد و سعی می کند برنامه ای تنظیم کند که هم ارتباط کودک با هر دو والد حفظ شود و هم آرامش و رشد او تأمین گردد.
شرایط و مراحل قانونی تغییر حکم ملاقات فرزند
احکام مربوط به ملاقات فرزند همیشه قابل بازبینی هستند. بر اساس ماده ۴۱ قانون حمایت خانواده دادگاه می‌تواند در صورت تغییر شرایط و با توجه به مصلحت کودک در مورد زمان و شرایط ملاقات تجدیدنظر کند. این امکان زمانی مطرح می‌شود که یکی از والدین قیم یا حتی دادستان درخواست بازنگری در حکم را داشته باشند.
مواردی که می‌تواند منجر به تغییر حکم ملاقات شود:
۱. جابجایی محل زندگی والدین
وقتی یکی از والدین به شهر یا استان دیگری نقل مکان می‌کند برنامه قبلی ملاقات ممکن است عملی نباشد. در این حالت دادگاه با در نظر گرفتن مسافت جدید و امکانات سفر برنامه جدیدی تنظیم می‌کند. مثلاً ممکن است ملاقات‌های هفتگی به ملاقات‌های ماهانه طولانی‌تر تغییر کند یا زمان تعطیلات تابستانی افزایش یابد.
۲. رشد و تغییر نیازهای کودک
با بزرگتر شدن کودک نیازهایش هم تغییر می‌کند. نوجوانان ممکن است بخواهند زمان بیشتری را با والد غیرحضانت‌دار بگذرانند یا برعکس به دلیل مشغله‌های تحصیلی و اجتماعی برنامه ملاقات نیاز به تنظیم مجدد داشته باشد. دادگاه معمولاً از سن ۱۲-۱۳ سالگی به بعد نظر کودک را هم در تصمیم‌گیری دخیل می‌کند.
۳. تغییر شرایط شغلی والدین
اگر شغل جدیدی باعث شود والد غیرحضانت‌دار ساعات کاری نامنظم یا شیفتی داشته باشد برنامه ملاقات باید با این شرایط جدید تطبیق داده شود. مثلاً ممکن است ملاقات‌های صبحگاهی به عصرها تغییر کند یا روزهای ملاقات عوض شود.
۴. تحول در روابط خانوادگی
بهبود رابطه بین کودک و والد غیرحضانت‌دار می‌تواند باعث افزایش زمان ملاقات شود. در مقابل اگر ملاقات‌ها باعث اضطراب کودک شود یا والد رفتار نامناسبی داشته باشد دادگاه می‌تواند ملاقات‌ها را محدود یا حتی موقتاً متوقف کند.
۵. مشکلات جدی در صلاحیت والد
در موارد حاد مثل اعتیاد بیماری‌های روانی شدید یا سوءاستفاده از کودک دادگاه می‌تواند حق ملاقات را کاملاً سلب کند یا ملاقات‌های نظارت‌شده را تجویز نماید. این تصمیم معمولاً با ارائه مدارک و شواهد محکم گرفته می‌شود.
روند قانونی درخواست تغییر حکم:
برای تغییر حکم ملاقات باید به دادگاه خانواده مراجعه و دادخواست تعدیل حکم تقدیم شود. بهتر است این درخواست همراه با مدارکی باشد که تغییر شرایط را ثابت کند مثل گواهی اشتغال به کار جدید مدارک نقل مکان یا گواهی پزشکی در صورت لزوم. دادگاه پس از بررسی مدارک و شنیدن نظرات طرفین تصمیم نهایی را می‌گیرد.
مراحل قانونی تعدیل حکم ملاقات فرزند به شرح زیر است :
- تهیه و تنظیم دادخواست : والدی که متقاضی تعدیل حکم ملاقات است باید دادخواست تعدیل حکم ملاقات را به دادگاه خانواده تقدیم نماید. دادخواست باید به زبان فارسی و بر روی برگه های مخصوص دادخواست تنظیم شود و شامل مشخصات کامل طرفین شماره پرونده قبلی دلایل و مستندات درخواست تعدیل و درخواست مشخص متقاضی باشد.
- ارائه دادخواست به دادگاه : دادخواست باید به دادگاه خانواده ای که حکم اولیه ملاقات را صادر کرده است تقدیم شود. در برخی موارد دادگاه ممکن است از متقاضی بخواهد که مدارک و مستندات تکمیلی را نیز ارائه نماید.
- تعیین وقت رسیدگی و ابلاغ به طرفین : پس از ثبت دادخواست دادگاه وقت رسیدگی تعیین کرده و به طرفین دعوا (والد متقاضی و والد طرف مقابل) ابلاغ می کند. ابلاغیه حاوی تاریخ ساعت و مکان رسیدگی و دستور حضور در دادگاه است.
- رسیدگی در دادگاه : در جلسه رسیدگی دادگاه به اظهارات طرفین و وکلای آنها (در صورت وجود وکیل) گوش داده و مستندات و مدارک ارائه شده را بررسی می کند. دادگاه همچنین ممکن است تحقیقات محلی انجام داده و یا از مددکاران اجتماعی برای بررسی وضعیت فرزند و ارائه گزارش کمک بگیرد. مصلحت فرزند به عنوان اصل راهنما در تمامی مراحل رسیدگی مورد توجه دادگاه قرار می گیرد.
- صدور رای : پس از اتمام رسیدگی دادگاه با توجه به مجموعه مدارک و مستندات و در نظر گرفتن مصلحت فرزند اقدام به صدور رای در خصوص تعدیل یا رد درخواست تعدیل می کند. رای دادگاه به طرفین دعوا ابلاغ می شود و آنها می توانند در صورت اعتراض به رای دادگاه در مهلت قانونی (معمولاً ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ) نسبت به آن تجدیدنظرخواهی نمایند.
ضمانت اجرای حق ملاقات فرزند و مقابله با عدم اجرای حکم
حق ملاقات فرزند یک حق قانونی است و قانونگذار برای تضمین اجرای این حق ضمانت اجراهای مختلفی را پیش بینی کرده است. در صورتی که والد حضانت دار از اجرای حکم ملاقات خودداری کند و مانع ملاقات والد غیرحضانت دار با فرزند شود والد غیرحضانت دار می تواند از طریق مراجع قانونی برای استیفای حق خود اقدام نماید. ضمانت اجراهای قانونی عدم اجرای حکم ملاقات عبارتند از :
- تذکر و ارشاد : در مرحله اول دادگاه ممکن است به والد حضانت دار تذکر و ارشاد دهد و او را به اجرای حکم ملاقات ترغیب نماید. این تذکر معمولاً به صورت شفاهی یا کتبی به والد حضانت دار ابلاغ می شود.
- جریمه نقدی : در صورت عدم توجه به تذکر و ادامه ممانعت از ملاقات دادگاه می تواند والد حضانت دار را به پرداخت جریمه نقدی محکوم نماید. میزان جریمه نقدی بسته به شدت تخلف و تکرار آن متفاوت است و توسط دادگاه تعیین می شود. ضمانت اجرایی جریمه نقدی تأمین مالی از اموال والد حضانت دار است و در صورت عدم پرداخت جریمه دادگاه می تواند از طریق اجراییه نسبت به وصول جریمه از اموال او اقدام نماید.
- تغییر حضانت : در موارد تکرار تخلف و ممانعت مستمر از ملاقات فرزند دادگاه می تواند به عنوان آخرین راه حل اقدام به تغییر حضانت نماید و حضانت فرزند را از والد متخلف سلب کرده و به والد دیگر یا شخص ثالث واگذار کند. تغییر حضانت یک اقدام جدی است و معمولاً در مواردی اعمال می شود که مصلحت فرزند به طور جدی در معرض خطر قرار گرفته باشد.
- پیگیری کیفری : در برخی موارد خاص ممانعت از ملاقات فرزند می تواند جنبه کیفری نیز داشته باشد. مطابق ماده ۱۷ قانون حمایت خانواده «هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل یا ملاقات او امتناع کند یا مانع اجرای آن شود حسب مورد به جزای نقدی درجه هشت یا حبس تا شش ماه محکوم می شود.» جزای نقدی درجه هشت در حال حاضر معادل مبلغ اندکی است اما حبس تا شش ماه می تواند به عنوان یک ضمانت اجرای بازدارنده در نظر گرفته شود. برای پیگیری کیفری ممانعت از ملاقات والد غیرحضانت دار باید شکایت کیفری را به دادسرای عمومی و انقلاب تقدیم نماید.
برای استیفای حق ملاقات فرزند و مقابله با عدم اجرای حکم والد غیرحضانت دار باید مراحل قانونی زیر را طی نماید :
- مراجعه به واحد اجرای احکام دادگاه : در صورتی که والد حضانت دار از اجرای حکم ملاقات خودداری کند والد غیرحضانت دار باید به واحد اجرای احکام دادگاه خانواده ای که حکم ملاقات را صادر کرده است مراجعه نماید و تقاضای اجرای حکم را مطرح کند.
- تشکیل پرونده اجرایی : واحد اجرای احکام پس از دریافت تقاضای اجرای حکم پرونده اجرایی تشکیل داده و به والد حضانت دار ابلاغیه ارسال می کند و او را به اجرای حکم ملاقات ظرف مهلت معین مکلف می نماید.
- اقدامات اجرایی : در صورت عدم اجرای حکم ملاقات توسط والد حضانت دار در مهلت مقرر واحد اجرای احکام می تواند اقدامات اجرایی مختلفی را برای اجبار والد حضانت دار به اجرای حکم انجام دهد. این اقدامات شامل تذکر و ارشاد جریمه نقدی تغییر حضانت و پیگیری کیفری است که پیش تر به آنها اشاره شد.
- همکاری با واحد اجرای احکام : والد غیرحضانت دار باید در تمامی مراحل اجرای حکم با واحد اجرای احکام همکاری نماید و اطلاعات و مستندات مورد نیاز را در اختیار آنها قرار دهد. همچنین والد غیرحضانت دار باید صبوری و پیگیری لازم را در فرآیند اجرای حکم داشته باشد زیرا ممکن است اجرای حکم ملاقات زمان بر و پیچیده باشد.
نکات عملی در تنظیم دادخواست ملاقات فرزند
تنظیم یک دادخواست دقیق و کامل اولین گام برای احقاق حق ملاقات فرزند است. دادخواست ملاقات فرزند باید به زبان فارسی و بر روی برگه های مخصوص دادخواست تنظیم شود و شامل اطلاعات و مستندات زیر باشد :
- مشخصات کامل طرفین : دادخواست باید شامل مشخصات کامل خواهان (والد متقاضی ملاقات) و خوانده (والد حضانت دار) از جمله نام و نام خانوادگی نام پدر شماره شناسنامه کد ملی آدرس دقیق محل سکونت و شماره تلفن باشد.
- مشخصات فرزند : دادخواست باید شامل مشخصات کامل فرزند یا فرزندان مشترک از جمله نام و نام خانوادگی تاریخ تولد جنسیت و شماره شناسنامه (در صورت وجود) باشد.
- شماره پرونده طلاق (در صورت وجود) : اگر پرونده طلاق قبلاً در دادگاه مطرح شده است شماره پرونده طلاق باید در دادخواست ذکر شود. این امر به دادگاه کمک می کند تا به سوابق پرونده دسترسی پیدا کند.
- شرح خواسته : در بخش شرح خواسته والد متقاضی باید به طور دقیق و روشن خواسته خود را مبنی بر تعیین مدت زمان ملاقات فرزند توسط دادگاه بیان کند. در این بخش والد متقاضی می تواند پیشنهاد خود را در خصوص زمان مکان و کیفیت ملاقات نیز ارائه نماید. به طور مثال والد متقاضی می تواند درخواست ملاقات هفتگی ماهانه تعطیلات رسمی و تابستانی را مطرح نماید و روزهای پیشنهادی برای ملاقات را نیز ذکر کند.
- دلایل و مستندات : دادخواست باید شامل دلایل و مستندات والد متقاضی برای اثبات استحقاق خود به ملاقات فرزند و ضرورت تعیین مدت زمان ملاقات توسط دادگاه باشد. این دلایل می تواند شامل شهادت شهود نظریه کارشناسی مدارک پزشکی تصاویر و فیلم ها و سایر مستندات مرتبط باشد. به طور مثال والد متقاضی می تواند برای اثبات رابطه عاطفی قوی با فرزند تصاویر و فیلم های مشترک خود با فرزند را به دادگاه ارائه نماید.
- استناد به مواد قانونی : دادخواست باید به مواد قانونی مرتبط با حق ملاقات فرزند از جمله ماده ۱۱۷۷ قانون مدنی و ماده ۴۰ قانون حمایت خانواده استناد کند. استناد به مواد قانونی به تقویت جنبه حقوقی دادخواست کمک می کند.
- امضای دادخواست : دادخواست باید توسط خواهان یا وکیل قانونی او امضا شود. امضای دادخواست به معنای تایید محتویات آن و مسئولیت قانونی در قبال اظهارات مطرح شده در دادخواست است.
توصیه می شود قبل از تنظیم و تقدیم دادخواست ملاقات فرزند با یک وکیل متخصص در امور خانواده مشورت نمایید. وکیل می تواند شما را در تنظیم دادخواست به صورت صحیح و قانونی جمع آوری مدارک و مستندات لازم و پیگیری پرونده در دادگاه یاری نماید.