شهرستانک کجاست؟

شهرستانک، روستایی ییلاقی و دل انگیز در دل رشته کوه های البرز است که با طبیعت بکر و آثار تاریخی خود، همچون نگینی درخشان در نزدیکی پایتخت می درخشد. این آبادی سرسبز، که در استان البرز و در مسیر جاده پرپیچ وخم چالوس جای گرفته، مقصدی ایده آل برای فرار از شلوغی های شهری و غرق شدن در آرامش کوهستان به شمار می آید. از کاخ باستانی ناصری گرفته تا درخت سرو کهنسال اورس، شهرستانک سفری فراموش نشدنی را به دل تاریخ و طبیعت ایران پیش روی بازدیدکنندگان قرار می دهد.

در میان هیاهوی زندگی روزمره، گاه پناه بردن به آرامش و زیبایی طبیعت، ضرورتی انکارناپذیر به نظر می رسد. شهرستانک با آب و هوایی مطبوع، دره های سرسبز و تاریخچه ای غنی، مقصدی دلپذیر برای این گریز از شهر و تجدید قواست. این روستا، که در فصول مختلف سال جلوه ای متفاوت و دیدنی از خود به نمایش می گذارد، همواره پذیرای مسافرانی است که به دنبال آرامش و تجربه هایی نو در دامان طبیعت هستند. در این راهنمای جامع، می توان سفری مجازی به این روستای زیبا داشت و با تمامی ابعاد آن آشنا شد؛ از موقعیت جغرافیایی و مسیرهای دسترسی تا جاذبه های طبیعی و تاریخی، بهترین زمان سفر و نکات مهم برای یک گردش دلنشین و مسئولانه. این راهنما تلاش می کند تا اطلاعاتی کامل و کاربردی برای برنامه ریزی یک سفر به یادماندنی به شهرستانک فراهم آورد و شوق تجربه این سفر را در دل خواننده بیدار کند.

شهرستانک کجاست؟ نگین پنهان البرز را بشناسید!

روستای شهرستانک، بخشی از دهستان آسارا و از توابع شهرستان کرج در استان البرز است. این روستای زیبا، زمانی مرکز بخشی به نام کن بوده، اما در سال ۱۳۲۶ هجری شمسی و با شکل گیری بخش شمیران، به همراه روستاهای ارنگه و لورا، ضمیمه شهرستان کرج شد. امروزه شهرستانک به عنوان یکی از محبوب ترین و پرطرفدارترین جاذبه های گردشگری اطراف تهران و کرج شناخته می شود. این روستا با فاصله ای حدود ۵۴ کیلومتر در شمال غربی کرج و ۸۴ کیلومتر در شمال غربی تهران، در موقعیتی استراتژیک قرار گرفته و مرز بین استان های البرز و تهران را تشکیل می دهد. ارتفاع شهرستانک از سطح دریا حدود ۲۱۹۰ متر است که همین عامل سبب شده آب و هوایی خنک و کوهستانی داشته باشد و در فصول گرم سال، پناهگاهی دلپذیر برای فرار از گرمای شهر باشد.

موقعیت جغرافیایی دقیق

روستای شهرستانک در منطقه ای کوهستانی واقع شده و دسترسی به آن از طریق جاده چالوس امکان پذیر است. آب و هوای شهرستانک در زمستان ها سرد و برفی و در تابستان ها معتدل و دلپذیر است، که آن را به یک مقصد چهارفصل تبدیل می کند. جاده کوهستانی منتهی به شهرستانک، خود به تنهایی جاذبه ای تماشایی محسوب می شود. عبور از دره های سرسبز، کوچه های باصفای روستا، باغ های پر از میوه و رودخانه های دیدنی، همگی دست به دست هم داده اند تا این روستا را به مکانی بی نظیر برای گشت وگذار و کسب آرامش تبدیل کنند.

پیشینه نام گذاری و هویت روستا

نام «شهرستانک» ریشه ای باستانی دارد. این نام از کلمه «شارستانک» گرفته شده که «شار» به معنای آبادی است و در گویش محلی به آن «شَرسونک» یا «شارسونک» نیز می گویند. این نام گذاری، خود گویای قدمت و وسعت این منطقه در گذشته بوده است. گفته می شود این آبادی بزرگ، در دوران پادشاهی قباد از سلسله ساسانی پایه گذاری شده و آب چشمه سارهای آن از دیرباز بسیار گوارا و شهرت یافته بوده است.

همسایگان شهرستانک

موقعیت جغرافیایی شهرستانک به گونه ای است که از شمال با روستای کسیل، از جنوب به روستاهای سولقان، کن و امامزاده داوود، از شرق به روستاهای آهار و شکرآب و از غرب به روستاهای شلینک، لانیز و سرک همسایه است. این همسایگی ها، شهرستانک را در میان طبیعتی بکر و دست نخورده قرار داده و به حفظ زیبایی های خاص آن کمک شایانی کرده است.

فاصله تهران و کرج تا شهرستانک: چقدر راه است؟

برای رسیدن به روستای دلفریب شهرستانک از پایتخت یا شهر کرج، دو مسیر اصلی پیش روی مسافران قرار دارد که هر کدام تجربه ای متفاوت را رقم می زنند. انتخاب مسیر می تواند بر اساس اولویت شما، بین سرعت رسیدن به مقصد یا لذت بردن از چشم اندازهای مسیر، متغیر باشد.

از میدان آزادی تهران

اگر قصد سفری سریع و راحت را دارید، می توانید از طریق آزادراه تهران-شمال اقدام کنید. فاصله میدان آزادی تهران تا شهرستانک از این مسیر حدود ۶۰ کیلومتر است و با حدود یک ساعت رانندگی به مقصد خواهید رسید. این مسیر برای کسانی که مایل به صرفه جویی در زمان هستند، گزینه ای ایده آل است.
اما اگر می خواهید در طول مسیر نیز از زیبایی های طبیعت لذت ببرید و سفری خاطره انگیز را تجربه کنید، جاده چالوس گزینه ای بی نظیر خواهد بود. این جاده پرپیچ وخم با مناظر بدیع و چشم اندازهای خیره کننده، به خودی خود جاذبه ای گردشگری محسوب می شود. در این صورت، مسیری ۸۴ کیلومتری و حدود دو ساعت رانندگی در انتظار شما خواهد بود، اما تجربه دلنشین عبور از دل طبیعت، این سفر طولانی را ارزشمند خواهد کرد.

از کرج

برای مسافرانی که از شهر کرج عازم شهرستانک می شوند، فاصله و زمان تقریبی مسیر کوتاه تر است. شهرستانک در فاصله حدود ۵۴ کیلومتری شمال غربی کرج قرار دارد و دسترسی به آن از طریق جاده چالوس به راحتی امکان پذیر است. زمان رسیدن به مقصد از کرج، بسته به ترافیک و سرعت رانندگی، معمولاً کمتر از یک ساعت و نیم طول می کشد.

انتخاب مسیر: سریع یا دلنشین؟

مسیر آزادراه تهران-شمال، اگرچه سریع تر است و ترافیک کمتری دارد، اما از پیچ وخم ها و زیبایی های طبیعی جاده چالوس بی بهره است. در مقابل، جاده کرج-چالوس با طبیعت سرسبز، تونل های خاطره انگیز و رودخانه پرآب کرج، خود یک مقصد گردشگری به شمار می آید. مسافران می توانند در طول این مسیر توقف کرده و از رستوران ها و قهوه خانه های سنتی کنار جاده لذت ببرند. این انتخاب، کاملاً به سلیقه و هدف سفر شما بستگی دارد؛ آیا به دنبال رسیدن هرچه سریع تر به شهرستانک هستید، یا می خواهید از تمامی لحظات سفر خود، از جمله مسیر رفت و آمد، نهایت لذت را ببرید؟

مسیر دسترسی به شهرستانک: ماجراجویی از هر راهی!

روستای شهرستانک، با وجود زیبایی های بی بدیلش، از طریق مسیرهای مختلفی قابل دسترسی است که هر کدام تجربه ای منحصربه فرد را برای مسافران رقم می زنند. انتخاب مسیر، به سلیقه، آمادگی جسمانی و نوع سفر شما بستگی دارد.

سفر با خودروی شخصی (دو مسیر اصلی)

اگر تصمیم دارید با خودروی شخصی به شهرستانک سفر کنید، دو مسیر اصلی و پرطرفدار پیش روی شما قرار دارد که هر یک ویژگی های خاص خود را دارند.

مسیر جاده کرج-چالوس (مسیر خاطره انگیز)

این مسیر، که به خاطر مناظر خیره کننده و پیچ وخم های معروفش شهرت دارد، تجربه ای فراموش نشدنی را برای رانندگان و سرنشینان به ارمغان می آورد. برای رسیدن به شهرستانک از این طریق، ابتدا باید از تهران به سمت کرج رانندگی کنید. پس از ورود به جاده چالوس، حدود ۴۴ کیلومتر مسیر را طی خواهید کرد و از روستاهای آسارا، درده و ماهان عبور خواهید کرد. پیش از رسیدن به گچسر، در سمت راست جاده به یک دوراهی می رسید که تابلوی سبز رنگی مسیر شهرستانک را نشان می دهد. از این دوراهی به سمت شهرستانک بپیچید و حدود ۱۰ کیلومتر دیگر رانندگی کنید تا به این روستای زیبا برسید. در طول این مسیر، می توان از هوای تازه و چشم اندازهای بکر لذت برد.

مسیر آزادراه تهران-شمال (مسیر سریع)

برای کسانی که به دنبال سرعت و راحتی بیشتر هستند، آزادراه تهران-شمال گزینه مناسب تری است. برای استفاده از این مسیر، ابتدا وارد آزادراه تهران-کرج شده و سپس از خروجی اتوبان آزادگان شمال خارج شوید. از این نقطه تا روستای شهرستانک حدود ۵۰ کیلومتر راه است. آزادراه آزادگان، پس از عبور از اتوبان شهید خرازی به آزادراه تهران-شمال تبدیل می شود. پس از طی مسافتی حدود ۴۰ کیلومتر در این آزادراه، وارد جاده چالوس خواهید شد و سپس از خروجی سمت چپ، وارد جاده شهرستانک شوید. از اینجا تا روستا حدود ۹ کیلومتر دیگر راه است. توصیه می شود قبل از ورود به بافت اصلی روستا، خودرو را در محل مناسبی پارک کرده و ادامه مسیر را به صورت پیاده طی کنید تا بتوانید از کوچه باغ ها و زیبایی های روستا نهایت استفاده را ببرید.

سفر با وسایل نقلیه عمومی (نکات و چالش ها)

استفاده از وسایل نقلیه عمومی برای رسیدن به شهرستانک، اگرچه ممکن است از نظر هزینه مقرون به صرفه تر باشد، اما با چالش هایی نیز همراه است. برای سفر با اتوبوس، باید از اتوبوس هایی که از جاده چالوس به سمت شهرهای شمالی حرکت می کنند، استفاده کرد. در طول مسیر، باید در دوراهی شهرستانک پیاده شوید. پس از پیاده شدن، یافتن وسیله نقلیه ای برای رسیدن به روستا (حدود ۹ تا ۱۰ کیلومتر) ممکن است دشوار باشد و باید منتظر خودروهای عبوری ماند. مشکل اصلی این روش، به خصوص در زمان برگشت، احتمال کمبود وسیله نقلیه است که ممکن است به معطلی طولانی یا حتی عدم یافتن خودرو منجر شود. به همین دلیل، برای سهولت و آسودگی خیال، به مسافران توصیه می شود که از تورهای گردشگری منظم که از تهران و کرج به مقصد شهرستانک برگزار می شوند، استفاده کنند. این تورها، برنامه ریزی رفت و آمد را به عهده می گیرند و تجربه سفر را دلپذیرتر می کنند.

سفر از راه کوهنوردی (تجربه ای متفاوت برای کوهنوردان)

برای علاقه مندان به طبیعت گردی و کوهنوردی، مسیرهای هیجان انگیزی برای رسیدن به شهرستانک وجود دارد که تجربه ای متفاوت و به یادماندنی را رقم می زند. این مسیرها، فرصتی برای غرق شدن در طبیعت بکر و لذت بردن از چشم اندازهای بی نظیر کوهستان را فراهم می آورند.

مسیر قله توچال تا شهرستانک

این مسیر، بیشتر برای کوهنوردان باتجربه مناسب است. برای شروع، باید از قله توچال حرکت کرد و به سمت غرب آن به سمت پایین سرازیر شد. پس از حدود یک ساعت پیاده روی، می توان به قله شاه نشین شهرستانک رسید. از آنجا، حدود یک ساعت و نیم دیگر پیاده روی سبک و آسان در پیش است. در طول این مسیر، می توان از کوچه باغ های زیبای شهرستانک عبور کرد و از طبیعت بکر آن نهایت لذت را برد. این مسیر در نهایت به کاخ ناصری می رسد. لازم به ذکر است که جاده ناصری در گذشته های دور، یکی از مهم ترین راه های ارتباطی شهر ری و مازندران بوده که در دوره قاجار توسعه یافته و همچنان توسط کوهنوردان مورد استفاده قرار می گیرد.

مسیر تله کابین توچال تا کاخ ناصری

این مسیر، کمی آسان تر از مسیر اول است و برای کوهنوردان مبتدی تر نیز مناسب تر به نظر می رسد. ابتدا می توان با تله کابین توچال به ایستگاه هفتم رفت. از آنجا، پس از حدود سه ساعت و نیم پیاده روی در یک راه پاکوب و سراشیبی، می توان خود را به کاخ ناصری رساند و سپس به سایر قسمت های دیدنی روستا سفر کرد. این مسیر عمدتاً سراشیبی است و سختی زیادی ندارد، اما با این حال، به تجهیزات مناسب و آمادگی لازم نیاز دارد.

برای هر دو مسیر کوهنوردی، همراه داشتن آب آشامیدنی کافی، خوراکی، لباس مناسب فصل، کفش کوهنوردی، نقشه، قطب نما یا GPS و تجهیزات ایمنی ضروری است. آمادگی جسمانی مناسب نیز برای این نوع سفرها از اهمیت بالایی برخوردار است تا بتوان از تمامی زیبایی های مسیر لذت برد و خاطرات خوشی را به یادگار گذاشت.

بهترین زمان سفر به شهرستانک: کدام فصل زیباتر است؟

شهرستانک در طول سال آب و هوای متنوعی را تجربه می کند و هر فصل، زیبایی و جذابیت خاص خود را به این روستای خوش آب و هوا می بخشد. با این حال، با توجه به شرایط اقلیمی خاص این منطقه کوهستانی، انتخاب زمان مناسب می تواند تأثیر بسزایی در تجربه و لذت بردن از این سفر داشته باشد.

بهار (فصل شکوفایی و طراوت)

اگر از تماشای شکوفه های رنگارنگ درختان و بوی عطر دل انگیز بهار لذت می برید، فصل بهار (به خصوص اواخر فروردین و اردیبهشت) بهترین زمان برای سفر به شهرستانک است. در این فصل، طبیعت جانی دوباره می گیرد، دامنه های کوهستانی پوشیده از گل های وحشی می شوند و رودخانه پرآب شهرستانک با طراوت بیشتری جریان می یابد. اگرچه هوا هنوز کمی خنک است، اما نسیم ملایم و مناظر چشم نواز، سفری فراموش نشدنی را برای شما رقم خواهد زد. پیاده روی در باغ های شکوفه زده، عکاسی از مناظر بکر و استشمام هوای پاک، از جمله فعالیت های پیشنهادی در این فصل است.

تابستان (فصل سرسبزی و خنکی)

تابستان های شهرستانک با آب و هوای دلپذیر و مناظر سرسبز، مقصدی ایده آل برای فرار از گرمای طاقت فرسای شهرها هستند. درختان انبوه، باغ های میوه پربار گیلاس، آلبالو، گردو، سیب و گلابی و رودخانه های خنک، فضایی آرامش بخش و دلنشین را ایجاد می کنند. در این فصل می توان از پیاده روی های طولانی در طبیعت، کوهنوردی سبک، پیک نیک در کنار رودخانه و لذت بردن از میوه های تازه باغی که به وفور یافت می شوند، بهره مند شد. شب های تابستان در شهرستانک نیز خنک و دلنشین است.

پاییز (فصل هزار رنگ)

پاییز در شهرستانک، تابلویی رنگارنگ و بی نظیر از طبیعت را به نمایش می گذارد. برگ های درختان به رنگ های طلایی، نارنجی و قرمز درمی آیند و منظره ای خیره کننده را خلق می کنند. هوای خنک و معتدل پاییز، فرصتی مناسب برای پیاده روی در میان درختان رنگارنگ، عکاسی از مناظر بی بدیل و لذت بردن از آرامش و سکوت طبیعت است. در این فصل، می توان از محصولات محلی اهالی روستا مانند توت و آلبالوی خشک شده که با نام «پله» نیز شناخته می شوند، خریداری کرد. بسیاری از گردشگران، پاییز را زیباترین زمان برای سفر به شهرستانک می دانند.

زمستان (فصل سکوت و سپیدی)

زمستان در شهرستانک، دنیایی از برف و سکوت را به ارمغان می آورد. اگر به دنبال تجربه ای متفاوت و تماشای مناظر سفیدپوش و بکر هستید، زمستان می تواند زمان مناسبی برای سفر به این روستا باشد. این فصل با زیبایی خاص خود، چشم اندازهای برفی و آرامشی بی مثال را به بازدیدکنندگان هدیه می دهد. با این حال، سفر به شهرستانک در زمستان به دلیل سرمای شدید، بارش برف سنگین و احتمال یخبندان، نیازمند تجهیزات کامل و آمادگی فراوان است. فعالیت هایی مانند برف بازی، تماشای مناظر برفی و لذت بردن از سکوت دل انگیز زمستان، از تجربیاتی است که در این فصل می توان داشت.

شهرستانک در هر فصلی زیبایی های خاص خود را به نمایش می گذارد و این امکان را به بازدیدکننده می دهد تا با هر سلیقه ای، تجربه ای دلنشین و فراموش نشدنی را برای خود رقم بزند.

تاریخچه شهرستانک: از دوران باستان تا قاجار

شهرستانک با تاریخچه ای غنی و دیرینه، یادگاری از تمدن های باستانی ایران زمین است. قدمت سکونت در این منطقه، بر اساس کشفیات باستان شناسی، به حدود ۴۰۰۰ سال پیش بازمی گردد. وجود چشمه های فراوان و آب و هوای مطبوع، از دیرباز این منطقه را به مکانی مناسب برای سکونت انسان ها تبدیل کرده بود.

قدمت و کشفیات باستانی

در گذشته، هنگام خاک برداری و ساخت وساز در این روستا، قبرهایی کشف شده اند که به دوره زرتشتیان باستان تعلق دارند و رو به قبله ساخته نشده اند. این یافته ها نشان می دهند که شهرستانک در دوران باستان از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و محل سکونت اقوام مختلفی بوده است. قرارگیری این روستا در مسیرهای ارتباطی مهم نیز بر اهمیت تاریخی آن افزوده است. با نگاهی به یادگارهای تاریخی به جا مانده، دیرینگی این روستا به سده ششم هجری قمری نیز می رسد.

نقش شهرستانک در دوران قاجار

در دوران قاجار، شهرستانک به یکی از ییلاقات مورد علاقه ناصرالدین شاه قاجار تبدیل شد. هوای خوش و چشم انداز دل انگیز آن، دل از شاه برده بود و او دستور داد تا کاخی ویژه برای خود در آنجا بنا کنند که امروزه به «کاخ ناصری» یا «کاخ شهرستانک» شهرت دارد. این کاخ مکان برگزاری مراسم سالانه «آشپزان» بود که ناصرالدین شاه به همراه وزرا، رجال و شاهزادگان به آنجا می آمدند.

اعتمادالسلطنه در خاطرات خود درباره این رویداد می نویسد که هر سال در یک روز معین، ناصرالدین شاه و همراهانش به شهرستانک می آمدند و مراسم مخصوص آشپزان را برپا می کردند. شاه برای سفر به شهرستانک از یک جاده مخصوص کالسکه رو شاهی که از راه پس قلعه و توچال به شهرستانک منتهی می شد، استفاده می کرد. اما خدمه و چاکران مجبور بودند از راهی باریک و خطرناک و از روی رودخانه به روستا بروند که متاسفانه در این رفت وآمدها، تعدادی از آن ها جان خود را از دست می دادند. به همین دلیل، ناصرالدین شاه دستور ساخت قصر یاقوت را در «سرخه حصار» داد و مراسم آشپزان را به آنجا منتقل کرد. «جاده ناصری»، راهی که از روزگاران دور ری را به مازندران پیوند می داد و در دوره قاجار گسترش یافت، نیز از این آبادی می گذرد و امروزه همچنان کوهنوردان از آن استفاده می کنند. شهرستانک در طول تاریخ، شاهد فراز و نشیب های بسیاری بوده، اما همواره به عنوان یک روستای خوش آب و هوا و ییلاقی مورد توجه ساکنان و گردشگران قرار گرفته است.

اکوسیستم شهرستانک: گنجینه ای از طبیعت

شهرستانک با اکوسیستم غنی و منحصر به فرد خود، گنجینه ای از تنوع زیستی را در دل رشته کوه های البرز به نمایش می گذارد. پوشش گیاهی و گونه های جانوری متنوع این منطقه، آن را به بهشتی برای طبیعت دوستان و محققان تبدیل کرده است.

پوشش گیاهی متنوع

یکی از ویژگی های بارز شهرستانک، تنوع بی نظیر پوشش گیاهی آن است. دامنه های سرسبز این روستا میزبان انواع گیاهان دارویی و سبزیجات معطر است که خواص درمانی و طعم بی نظیری دارند. گیاهانی همچون پونه های وحشی، الک شورک، قارچ های کوهی و ریواس های ترش و شیرین، به وفور در این منطقه می رویند. اهالی روستا با بهره گیری از این نعمت خدادادی، این گیاهان را می چینند و پس از خشک کردن، به عنوان ادویه، دارو یا دمنوش مورد استفاده قرار می دهند. عطر دل انگیز این گیاهان، در جای جای روستا پراکنده است و هوایی مطبوع و دل انگیز را به وجود می آورد که هر بازدیدکننده ای را مسحور خود می کند.

گونه های جانوری منطقه

شهرستانک علاوه بر پوشش گیاهی متنوع، زیستگاه گونه های مختلف جانوری نیز هست. در این منطقه می توان حیواناتی همچون روباه های بازیگوش، شغال های زیرک، خرگوش های چابک، آهوهای زیبا، گرگ های باوقار، قوچ و میش های کوهی، بزهای کوهی و کبک های خوش آهنگ را مشاهده کرد. این تنوع جانوری نشان دهنده سلامت و تعادل اکولوژیکی این منطقه است و فرصتی بی نظیر برای علاقه مندان به حیات وحش فراهم می کند تا از نزدیک شاهد زندگی این موجودات در زیستگاه طبیعی شان باشند. حفظ حیات وحش و اکوسیستم منطقه، از اهمیت بالایی برخوردار است تا این گنجینه طبیعی برای نسل های آینده نیز پایدار بماند.

جاذبه های طبیعی شهرستانک: آرامش در دل کوهستان

شهرستانک، با طبیعت بکر و چشم اندازهای بی نظیر، مجموعه ای از جاذبه های طبیعی را در خود جای داده که هر بازدیدکننده ای را به وجد می آورد. این جاذبه ها، فرصتی برای تجربه آرامش مطلق در دل کوهستان را فراهم می کنند.

رودخانه پرآب شهرستانک

رودخانه پرآب شهرستانک، همچون شاهرگ حیات از میان روستا می گذرد و طراوت و زندگی را به آن می بخشد. این رودخانه که در نهایت به رودخانه کرج می ریزد، از چشمه گل کیله در بالادست کاخ ناصری سرچشمه می گیرد. آب زلال و گوارای این رودخانه، منبعی ارزشمند برای اهالی روستا و همچنین جاذبه ای دیدنی برای گردشگران است. مسیر حدوداً ۱۵ کیلومتری این رودخانه، قبل از رسیدن به رودخانه کرج، با درختان بلند و سر به فلک کشیده احاطه شده است. صدای آرامش بخش جریان آب در میان این درختان، سمفونی دل انگیزی را خلق می کند که هر شنونده ای را به وجد می آورد. آب تنی در این رودخانه، به خصوص در فصل های گرم سال، یکی از لذت بخش ترین تفریحاتی است که می توان در شهرستانک تجربه کرد. با این حال، باید همواره مراقب عمق رودخانه و خطرات احتمالی بود و نکات ایمنی را رعایت کرد.

آبشار شهرستانک

در امتداد مسیر کاخ ناصری و قبل از رسیدن به چشمه گل کیله، آبشاری کم ارتفاع اما عریض قرار دارد که منظره ای چشم نواز را به وجود آورده است. این آبشار، با جریان آرام و دلنشین آب، مکانی ایده آل برای استراحت و عکاسی است. بازدید از این آبشار، طراوت و شادابی فوق العاده ای به گردشگران هدیه می دهد و خاطره ای به یادماندنی را برای آن ها رقم می زند.

چشمه گل کیله

در فاصله ای نه چندان دور از کاخ ناصری و در دل طبیعتی بکر و سرسبز، چشمه ای زلال و خروشان به نام «گل کیله» (به معنای لب جوی) قرار دارد. این چشمه که با طی کردن حدود ۲۰ دقیقه پیاده روی به سمت شمال کاخ ناصری می توان به آن رسید، همچون نگینی در میان دامنه های کوهستانی شهرستانک می درخشد. چشمه گل کیله از زیر یک سنگ بزرگ سرچشمه می گیرد و با جوشش مداوم خود، طراوت و زندگی را به اطراف هدیه می کند. محیط اطراف این چشمه به دلیل وجود درختان میوه خودرو همچون گردو، گیلاس و آلبالو، به فضایی دل انگیز و آرامش بخش برای پیک نیک تبدیل شده است. می توان تصور کرد که در کنار این چشمه و زیر سایه درختان کهنسال گردو، ناهار را صرف کرد و صدای دلنشین جریان آب، آرامشی بی مثال را به ارمغان بیاورد.

درخت سرو اورس (هورست): کهنسال ترین موجود زنده ایران؟

در قلب روستای شهرستانک، درختی استوار و تنومند قد برافراشته که نه تنها یک عنصر طبیعی زیبا، بلکه نمادی از تاریخ و قدمت این سرزمین به شمار می رود. این درخت سرو اورس که در میان اهالی محلی به نام «هورست» شناخته می شود، قدمت حدودی حداقل چند صد سال دارد و برخی حتی عمر آن را به ۲۸۰۰ سال پیش نسبت می دهند. این ادعا، اگر درست باشد، سرو اورس را به یکی از کهنسال ترین موجودات زنده در ایران تبدیل می کند، حتی کهنسال تر از سرو مشهور ابرکوه. این درخت با بلندای حدود ۱۷ متر و پهنای حدود ۱۴ متر، تنه ستبر و بی مانندی دارد.

برای رسیدن به این یادگار زنده طبیعت، باید مسیری خاکی به طول تقریباً ۲۰ دقیقه از سمت جنوب شرقی روستا را پیاده طی کرد. این مسیر، هرچند ممکن است کمی ناهموار به نظر برسد، اما خود فرصتی است برای غرق شدن در زیبایی های طبیعی منطقه و استشمام هوای پاک و دل انگیز کوهستان. گفته می شود که دهیاری شهرستانک در حال ساخت یک مسیر مناسب تر برای دسترسی به این درخت کهنسال است. درباره اُرس شهرستانک، افسانه های کهنی بر سر زبان هاست و بسیاری از کارشناسان معتقدند که به دلیل شرایط دشوار جغرافیایی رویشگاه، رشد آن کندتر از حد معمول بوده و عمر واقعی آن شاید بیش از این تخمین ها باشد. این درخت کهن سال، از روزگاران پرافتخار ایران پیش از امپراتوری هخامنشی تا به امروز را در سینه خود محفوظ داشته است.

جاذبه های تاریخی شهرستانک: سفر در زمان

شهرستانک تنها به طبیعت بکرش محدود نمی شود؛ بلکه آثاری تاریخی را در خود جای داده که هر کدام قصه ای از دوران های گذشته را روایت می کنند. سفر به این روستا، فرصتی برای قدم زدن در دل تاریخ و تماشای یادگارهای گذشتگان است.

کاخ ناصری (کاخ شهرستانک): شاهکار معماری قاجار

کاخ ناصری، که با نام کاخ شهرستانک نیز شناخته می شود، یکی از مهم ترین و زیباترین جاذبه های تاریخی در روستای شهرستانک است. این کاخ باشکوه در سال ۱۲۵۷ هجری شمسی (۱۸۷۸ میلادی) در دوران سلطنت ناصرالدین شاه قاجار و به دستور او بنا نهاده شد. ساخت این بنای ارزشمند سه سال به طول انجامید و مسئولیت این پروژه عظیم بر عهده آقا محمد ابراهیم خان معمارباشی، معمار برجسته آن دوره بود. این کاخ تاریخی در محوطه ای به مساحت ۸۰۰۰ متر مربع بنا شده و از دو بخش مجزا، یعنی بیرونی و اندرونی تشکیل می شود.

معماری و بخش های مختلف

نمای بیرونی کاخ به شکل مستطیل طراحی شده و ورودی اصلی آن که مخصوص شخص شاه بود، به صورت نیم دایره ای ساخته شده است. ساختمان دیوان خانه نیز در دو طبقه بنا شده و در طراحی داخلی آن از تزئینات زیبا و نفیسی همچون گچ بری های هنرمندانه و کاغذدیواری های وارداتی از آلمان استفاده شده بود که جلوه ای خاص به این بنا بخشیده اند. بخش اندرونی کاخ نیز دورتادور دو حیاط با اختلاف سطح سه متر به دلیل شیب زمین، ساخته شده بود. حیاط شمالی یا تحتانی با ابعاد ۱۸ در ۲۴ متر محل اقامت خدمه و حیاط جنوبی با ابعاد ۲۶ در ۴۰ متر به عنوان حرم سرا استفاده می شده است. در بخش شمال غربی کاخ، حمام خصوصی شاه قرار داشت که مرز میان اندرونی و بیرونی را تشکیل می داد.

وضعیت کنونی و مرمت ها

متأسفانه با گذشت زمان و به دلیل بی توجهی و عدم رسیدگی مناسب، بخش های زیادی از این کاخ باشکوه تخریب شده و دیوارهای آن پر از یادگاری ها و نوشته های بازدیدکنندگان است که از ارزش تاریخی آن کاسته اند. با این حال، کاخ ناصری در تاریخ ۱۶ شهریور ۱۳۷۶ با شماره ۱۹۲۵ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. در سال ۱۳۴۸ شمسی، در دوران حکومت پهلوی دوم، یکی از ساختمان های آن با تصمیم فدراسیون کوهنوردی ایران به عنوان اقامتگاه موقت کوهنوردان بازسازی شد. همچنین، حرم سرای کاخ که در زیر خاک مدفون شده بود، در دهه ۸۰ شمسی مورد توجه قرار گرفت و پایه های آن از زیر خاک بیرون کشیده شد و قسمت هایی از دیوارهای تخریب شده آن مرمت و بازسازی شدند.

مسیر دسترسی به کاخ و ساعات بازدید

برای رسیدن به کاخ ناصری، که در گذشته جلال و شکوهی مثال زدنی داشت، باید در مسیری طولانی و حدود ۶.۵ کیلومتری به سمت جنوب شهرستانک و رو به ارتفاعات شاه نشین پیاده روی کرد که تقریباً دو ساعت به طول می انجامد. البته کوهنوردانی که از سمت توچال به شهرستانک می روند، کاخ ناصری اولین مکانی است که به آن می رسند. از روستا می توان به سمت کوچه باغ ها حرکت کرد تا به تابلوی هشداری رسید که ورود اتومبیل را منع می کند، اما مسیر برای عابران پیاده باز است. این مسیر مستقیم شما را به کاخ ناصری می رساند و در طول راه، چند تابلوی راهنما نیز وجود دارد. بازدید از کاخ معمولاً تنها در صبح روزهای جمعه امکان پذیر است و قیمت بلیط آن رایگان است.

کتیبه شهرستانک: سنگی با داستان های ناگفته

در نزدیکی کاخ شهرستانک، یک قطعه سنگ بزرگ و عظیم الجثه به ارتفاع بیش از چهار متر قرار دارد که کتیبه ای بر روی آن حکاکی شده است. به روایت اهالی روستا، این سنگ عظیم در زمان استراحت ناصرالدین شاه در کاخ، از صخره مشرف به کاخ جدا شده و بدون اینکه خسارتی به بنا وارد کند، در کنار کاخ فرود می آید. ناصرالدین شاه پس از این اتفاق ناگهانی و معجزه آسا، دستور می دهد تا شرح این واقعه را بر روی این سنگ حک کنند تا یادگاری از این رویداد شگفت انگیز برای آیندگان باقی بماند. متأسفانه نوشته های روی این کتیبه به مرور زمان و به دلیل عوامل مختلف جوی و انسانی دیگر خوانا نیستند و امروزه بازدیدکنندگان تنها می توانند در کنار این سنگ بزرگ و تاریخی عکس یادگاری بگیرند و به داستان های ناگفته ای که در دل خود پنهان کرده، فکر کنند. این کتیبه یادآور دوران باشکوه قاجار و شاهدی بر رویدادهای تاریخی این منطقه است.

قلعه دزدبند (قلعه دختر): برج دیده بانی باستانی

بر بلندای کوهستان شهرستانک و بر فراز مرتفع ترین قله ی آن، بقایای بنایی به چشم می خورد که اهالی آن را با نام های قلعه دزدبند و قلعه دختر می شناسند. امروزه از این قلعه تنها آثار اندکی به جا مانده است: پایه های سه اتاق و قسمتی از سقف یکی از همین اتاق ها. معماران آن زمان برای ساخت این قلعه از مصالح محلی بهره برده اند؛ قلوه سنگ های فراوان و ملاط ساروج ترکیبی مستحکم را شکل داده اند که در طول قرن ها در برابر باد و باران مقاومت کرده است. دیوارهای داخلی نیز با لایه ای از گچ پوشانده شده بودند که احتمالاً نقش عایق بندی و محافظت از بنا را در برابر نفوذ رطوبت ایفا می کردند.

با بررسی دقیق این آثار به جا مانده، به نظر می رسد که این مکان بیشتر به عنوان یک برج دیده بانی و مرکز اطلاع رسانی مورد استفاده قرار می گرفته است. ظاهراً نگهبانان و دیده بانان از طریق آتش افروزی یا با روشن کردن چراغ های روغنی در داخل این بنا، اطلاعات لازم را با یکدیگر رد و بدل می کردند. سفال هایی که در داخل و اطراف قلعه یافت شده اند، نقشه بنا و سبک معماری آن همگی حاکی از آن هستند که به احتمال زیاد، این قلعه به دوره ایلخانیان یا تیموریان تعلق دارد. برای رسیدن به قلعه دزدبند، باید از مسیر سمت چپ کوه شاه نشین بالا رفت که یک مسیر نیم ساعته کوهنوردی است و به همین دلیل، برای افراد بدون تجربه کوهنوردی توصیه نمی شود.

تپه شنستون (شن ستان): رازهای مدفون در خاک

در قسمت جنوبی دره گل کیله شهرستانک، دقیقاً در قسمتی که باغ های میوه به پایان می رسند و دامنه کوه آغاز می شود، تپه ای به نام شنستون یا شن ستان قرار دارد. این تپه با مجموعه ای از سفال های قرمزرنگ خودنمایی می کند. در گذشته، زمین های تپه شنستون برای کشت دیم مورد استفاده قرار می گرفت. علاوه بر این، وجود سفال های قرمزرنگ و متعلق به دوران تاریخی در این منطقه، توجه باستان شناسان و محققان را به خود جلب کرده است.

با توجه به اینکه در دوران های باستانی، بیشتر قبرستان ها در دامنه های کوه ها ایجاد می شدند، و با وجود سفال های شبیه این دوره در این محوطه، می توان حدس زد که تپه شنستون در گذشته، محلی برای تدفین و آرامگاه چادرنشینان دوران تاریخی بوده است. بررسی دقیق تر این منطقه و سفال های یافت شده در آن، می تواند اطلاعات بیشتری را در مورد هویت و فرهنگ این چادرنشینان در اختیار ما قرار دهد. نوع سفال ها، سبک ساخت آن ها و نقوش و تزئینات به کار رفته در آن ها، همگی می توانند نشانه هایی از نوع زندگی، اعتقادات و رسوم این مردمان باشند و پرده از رازهای مدفون در خاک بردارند.

آتشگاه قصران: مرکزی باستانی در دل کوهستان

در میان جاذبه های تاریخی شهرستانک، بنایی کمتر شناخته شده اما با اهمیت ویژه وجود دارد که به آن «آتشگاه قصران» می گویند. این آتشگاه بر روی خط الراس شمالی-جنوبی کوهستان، در محلی مرتفع با ارتفاع حدود ۳۱۲٠ متر از سطح دریا، قرار گرفته است. موقعیت آن به گونه ای است که از چکاد توچال نیز به راحتی قابل رؤیت است، اما تاکنون کمتر مورد توجه گردشگران قرار گرفته است.

اهمیت در آیین زرتشت

این آتشگاه در آیین زرتشت از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. به طور کلی، آتشکده ها به سه دسته تقسیم می شدند: آتش دادگاه (آتش خانوادگی)، آتش آدران (برای روستاها و بلوک های بزرگ و شهرها) و آتش ورهرام (برترین آتش که ستایش آن بر همگان واجب بود). آتشگاه قصران از نوع «آتش آدران» بوده و به باور زرتشتیان، هرجا که گروهی از زرتشتیان اقامت می کردند، باید آتشگاهی برای برگزاری مراسم دینی خود به وجود می آوردند. این دستور در تمامی نسک های دینی زرتشتیان ثبت شده است.

بقایای موجود و شواهد باستان شناسی

پهنه آتشگاه قصران به شکل چهارگوش است که هر وجه آن نزدیک به ۱۰ متر طول دارد و بنا از سنگ و ملاط گچ ساخته شده است. آنچه اکنون مشهود است، بقایای دو تالار و یک دالان از اشکوب (طبقه) نخست است. گفته می شود این بنا در اصل دو اشکوبه بوده است. روکاری دیوارهای به جا مانده در اثر فرسایش ناشی از باد و باران و آفتاب، نرم و خرد شده است. پوشش تالارها و دالان که هنوز کمی از آن باقی است، از طاق گهواره ای بوده است. بررسی سفال های جمع آوری شده از این منطقه و همچنین سن یابی با روش کربن ۱۴ بر روی تکه چوبی که در گوشه غربی دیوار جنوبی دالان آتشگاه انجام شده، قدمت آن را به حدود ۲۶۵ میلادی (با تقریب ۷۵ سال) یعنی دوره اردشیر یا آغاز ساسانیان تعیین کرده است. همچنین، شباهت بنا و مصالح به کار رفته در آن با آتشگاه های پایان دوران اشکانیان و آغاز دوره ساسانیان، این نظریه را تقویت می کند. انتخاب این محل برای آتشگاه تصادفی نبوده و همه مناسبات و جهات، از جمله مشرف بودن بر آبادی های بیشتر از روستاهای قصران، مانند دره های شهرستانک، آهار، ایگل و اوشان، رعایت شده است.

امکانات شهرستانک و نکات اقامتی

سفر به شهرستانک، تجربه ای دلپذیر از طبیعت گردی است، اما آگاهی از امکانات موجود و برنامه ریزی برای اقامت، می تواند سفر را آسوده تر و لذت بخش تر کند.

امکانات رفاهی در روستا

شهرستانک یک روستای ییلاقی است و امکانات رفاهی آن محدود به نیازهای اولیه اهالی و مسافران است. در روستا، می توان مساجد جامع، صاحب الزمان و صفا، حسینیه شهدا و یک مرکز بهداشت کوچک را یافت. برای تهیه مواد غذایی و مایحتاج روزمره، بوفه های کوچک یا خواربار فروشی های محلی در دسترس هستند، اما توصیه می شود که وعده های غذایی اصلی و مایحتاج ضروری را از قبل همراه داشت؛ زیرا فروشگاه های بزرگ و مجهزی در شهرستانک وجود ندارد. همچنین، تجربه مزه کردن ماست و پنیر محلی شهرستانک، که توسط اهالی روستا تهیه می شوند، بسیار توصیه می شود. آلاچیق هایی برای برپایی کمپ و چندین سرویس بهداشتی در کنار کاخ ناصری نیز از امکانات روستا به شمار می روند.

اقامت و کمپینگ

در روستای شهرستانک، امکانات اقامتی رسمی مانند هتل یا اقامتگاه بوم گردی وجود ندارد. مسافرانی که قصد اقامت شبانه را دارند، می توانند در آلاچیق های موجود در روستا یا در اطراف کاخ ناصری کمپ بزنند. البته در انتخاب محل برپایی چادر، باید به نکاتی مانند احترام به حریم خصوصی باغ های میوه و عدم ایجاد مزاحمت برای ساکنان روستا توجه کرد.

برای آن دسته از مسافران که ترجیح می دهند در اقامتگاه های مجهزتری اقامت کنند، گزینه هایی در شهرهای اطراف مانند تهران، کرج یا حتی مرزن آباد وجود دارد و می توان شهرستانک را به عنوان یک مقصد یک روزه برای گشت وگذار انتخاب کرد. در صورت اقامت شبانه، حتماً تجهیزات کامل کمپینگ شامل چادر، کیسه خواب، وسایل پخت وپز، و لباس گرم را همراه داشته باشید، به خصوص که شب های کوهستان حتی در فصول گرم نیز خنک است.

فرهنگ و زندگی مردم شهرستانک: اصالت و سادگی

ملاقات با مردم شهرستانک، فرصتی برای آشنایی با اصالت و سادگی زندگی روستایی در دل البرز است. فرهنگی که ریشه در تاریخ کهن این سرزمین دارد و همچنان با وجود تحولات، رگه هایی از خود را حفظ کرده است.

جمعیت و مشاغل

بر اساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت روستای شهرستانک ۱۳۰۷ نفر (۴۸۲ خانوار) بوده است. اما باید توجه داشت که جمعیت روستا در فصول مختلف سال، به خصوص در تابستان که ییلاق نشینان به منطقه بازمی گردند، متغیر است. شغل اصلی مردم شهرستانک، باغداری است و علاوه بر آن، به دامداری، تولید محصولات لبنی، کشت غلات (به صورت دیم)، پرورش زنبور عسل و تولید صنایع دستی مانند جاجیم و شالبافی نیز مشغول هستند. این مشاغل، ستون فقرات اقتصاد محلی را تشکیل می دهند و زندگی اهالی روستا را در بستر طبیعت شکل می دهند.

زبان و گویش

اهالی روستای شهرستانک، مسلمان هستند و به زبان فارسی و همچنین گویش قصرانی از زبان مازندرانی صحبت می کنند. حسین کریمان در جلد دوم کتاب «قصران کوهسران» آورده است: «منطقه قصران باستانی شامل مناطق لواسان، فشم، میگون، شمشک و روستاهای کوهپایه ای توچال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود است. زبان عمومی مردم قصران لهجه ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشه زبان های دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تأثیر یافته است و هرچه از ری به مازندران نزدیک تر شوند، بر میزان لهجه مازندرانی به همان نسبت افزوده می شود؛ چنان که در لهجه میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر، زبان مازندرانی غلبه دارد.» این گویش محلی، یکی از نمادهای هویت فرهنگی مردم شهرستانک به شمار می رود.

سوغات شهرستانک

سفر به شهرستانک، بدون خرید سوغاتی از محصولات محلی آن کامل نمی شود. گردو، انواع میوه های تازه و خشک شده (مانند توت و آلبالو خشک)، عسل طبیعی، لبنیات محلی (ماست و پنیر)، گیاهان دارویی خودرو مانند پونه و قارچ کوهی و همچنین صنایع دستی نظیر جاجیم و شال، از جمله مهم ترین سوغات های این روستا هستند. جالب است بدانید که اهالی شهرستانک، علاوه بر مصرف زردآلوی تازه، آن را «پله» یا برگه برگه می کنند تا پس از خشک شدن، به همراه هسته های آلوی تفت داده شده در نمک، به عنوان آجیل مصرف کنند.

نکات مهم در تعامل با اهالی

در سفر به شهرستانک، مانند هر روستای دیگری، احترام به مالکیت خصوصی و فرهنگ اهالی از اهمیت بالایی برخوردار است. چیدن میوه از باغ های مردم بدون اجازه، کاری ناشایست است و می تواند منجر به ایجاد تنش شود. در صورت تمایل، می توان محصولات آن ها را خریداری کرد و بدین ترتیب، به اقتصاد محلی نیز کمک کرد. مردم شهرستانک بسیار خونگرم و مهمان نواز هستند و می توان با روی گشاده و رعایت آداب، از معاشرت با آن ها لذت برد و در صورت نیاز، از راهنمایی شان برای یافتن مسیرها یا جاذبه ها استفاده کرد.

توصیه های مهم برای سفری دلنشین و مسئولانه به شهرستانک

برای اینکه سفر به شهرستانک تجربه ای دلنشین و بدون دغدغه باشد، رعایت نکات و توصیه های زیر می تواند بسیار مفید واقع شود. همچنین، حفظ محیط زیست و احترام به فرهنگ بومی، از اصول سفری مسئولانه است.

1. آمادگی جسمانی و لباس مناسب: گشت وگذار در شهرستانک عمدتاً به صورت پیاده روی انجام می شود؛ به خصوص مسیر رسیدن به کاخ ناصری و سایر جاذبه ها که ممکن است طولانی و شیب دار باشد. بنابراین، از آمادگی جسمانی لازم برخوردار باشید و حتماً کفش مناسب پیاده روی و کوهنوردی بپوشید. لباس مناسب با توجه به فصل سفر (بارانی، کاپشن، کلاه، عینک آفتابی، کرم ضدآفتاب) و در صورت تمایل، باتوم کوهنوردی را فراموش نکنید.
2. همراه داشتن مایحتاج ضروری: امکانات رفاهی در شهرستانک محدود است. بهتر است آب آشامیدنی کافی، خوراکی، میان وعده، داروهای ضروری، پول نقد (مغازه های کوچک ممکن است کارت خوان نداشته باشند)، شارژر موبایل و پاور بانک را همراه داشته باشید. برای پیک نیک، زیرانداز و وسایل لازم را با خود ببرید.
3. حفظ نظافت و محیط زیست: یکی از مهم ترین اصول سفر مسئولانه، حفظ پاکیزگی طبیعت است. حتماً کیسه زباله همراه داشته باشید و تمامی پسماندهای خود را جمع آوری کرده و با خود به بیرون از روستا ببرید. از ریختن زباله، به خصوص بطری های پلاستیکی و ظروف یک بار مصرف، در طبیعت خودداری کنید.
4. پرهیز از آسیب به باغ ها و مزارع: باغ های میوه و زمین های کشاورزی، منبع اصلی درآمد اهالی روستا هستند. بدون اجازه، وارد باغ های شخصی نشوید و از چیدن میوه از درختان خودداری کنید. در صورت تمایل به خرید محصولات، از خود اهالی روستا تهیه کنید.
5. توجه به تابلوهای راهنما و کمک گرفتن از اهالی: تابلوهای راهنمای زیادی در شهرستانک وجود ندارد. پیش از سفر، مسیر حرکت خود را با کمک نقشه های آنلاین بررسی کنید. در صورت نیاز به راهنمایی، با روی خوش از اهالی روستا کمک بگیرید؛ آن ها معمولاً بسیار مهمان نواز و راهنما هستند.
6. حفظ آرامش روستا: شهرستانک روستایی آرام و ییلاقی است. از ایجاد آلودگی صوتی با بوق زدن، صدای بلند موسیقی یا هرگونه رفتار ناهنجار که آرامش اهالی و سایر گردشگران را بر هم می زند، خودداری کنید.
7. تجهیزات کمپینگ (در صورت اقامت شبانه): اگر قصد کمپینگ و اقامت شبانه را دارید، چادر مسافرتی، کیسه خواب، پتوی گرم و لوازم خواب مناسب فصل، هیزم و زغال (در صورت نیاز و با رعایت ایمنی آتش)، کبریت و بادگیر را فراموش نکنید. حتماً از روشن کردن آتش در نقاط خشک و مستعد آتش سوزی جداً خودداری کنید.

سفر به شهرستانک می تواند تجربه ای عمیق و به یادماندنی باشد، اگر با احترام به طبیعت، فرهنگ و اهالی منطقه همراه شود.

نتیجه گیری

روستای شهرستانک، با ترکیبی بی نظیر از طبیعت بکر و تاریخ غنی، همچون نگینی درخشان در دل کوهستان های البرز می درخشد. از کوچه باغ های سرسبز و رودخانه پرآب گرفته تا کاخ تاریخی ناصری و درخت سرو اورس کهنسال، هر گوشه از این روستا داستانی برای روایت و تجربه ای برای بخشیدن دارد. شهرستانک تنها یک مقصد گردشگری نیست؛ بلکه محلی برای گریز از هیاهوی شهر، غرق شدن در آرامش روستایی، و سفری به گذشته ایران است. این سرزمین، با آب و هوای مطبوع و مردمی خونگرم، فرصتی بی بدیل برای تجدید قوا و خلق خاطراتی فراموش نشدنی فراهم می آورد.

برای حفظ این میراث ارزشمند طبیعی و تاریخی برای نسل های آینده، لزوم سفری مسئولانه و پایبندی به اصول حفظ محیط زیست از اهمیت بالایی برخوردار است. با رعایت این نکات، می توان اطمینان حاصل کرد که شهرستانک همچنان به عنوان یک مقصد پایدار و جذاب باقی خواهد ماند. در نهایت، تجربه ی قدم زدن در این مسیرها، تماشای جاذبه های کهن و استشمام هوای پاک، نه تنها خستگی را از تن می زداید، بلکه روح را نیز جلا می بخشد. سفر به شهرستانک، بدون شک، آرزویی ماندگار برای دیدن دوباره و چندباره این بهشت کوچک در دل البرز خواهد بود.