راز تازه موآی های ایستر: رقابت قبیله ای یا قدرت مرکزی؟

مجسمه های سنگی موآی با چهره های آرام و اندام های عظیم، از نمادهای باستانی شناخته شده جهان هستند و سال هاست پرسش هایی درباره سازندگان و روش ساخت آن ها مطرح است. پژوهش تازه ای که با استفاده از نقشه برداری سه بعدی انجام شده، نشان می دهد ساخت موآی ها احتمالا نه نتیجه یک قدرت مرکزی، بلکه محصول رقابت و استقلال اجتماعات محلی بوده است.

پژوهش و یافته های جدید

تیم دانشگاه بینگهمتون معدن رانو راراکو، محل اصلی استخراج سنگ موآی ها، را با پهپاد و تجهیزات پیشرفته اسکن کرد. نقشه برداری سه بعدی، بیش از ۴۰۰ سازه مرتبط با مراحل مختلف ساخت موآی، ۳۴۱ خندق استخراج و ۱۳۳ حفره خالی را شناسایی کرد. تحلیل این داده ها نشان داد هر بخش معدن توسط گروهی مستقل با سبک تراش و برش خاص خود مورد استفاده قرار می گرفته و ساخت موآی ها به شکلی رقابتی انجام می شده است.

تغییر نگاه به ساختار اجتماعی راپانویی

نتایج این پژوهش پیشنهاد می دهد که اجتماعات کوچک با سبک های هنری ویژه خود، مجسمه ها را خلق می کرده اند تا هویت و شکوه خود را نشان دهند، نه بر اساس دستور یک رهبری متمرکز. این مدل رقابتی و غیرمتمرکز، نگاه سنتی به جامعه سلسله مراتبی جزیره ایستر را دگرگون می کند و نشان می دهد بهره برداری از منابع ممکن است تحت تاثیر رقابت و همکاری همزمان بوده باشد.

دیدگاه مخالفان و پرسش های تازه

با این حال، برخی باستان شناسان معتقدند هرچند قدرت مرکزی نقش کمتری داشته، همکاری میان گروه ها برای ساخت هر مجسمه لازم بوده است. این موضوع هنوز پرسش های جدیدی درباره سازوکار اجتماعی و پایداری جوامع راپانویی ایجاد می کند: آیا رقابت هنری جایگزین خشونت بوده و چگونه منابع محدود مدیریت می شده اند؟

جمع بندی

پژوهش جدید تصویری تازه از ساخت موآی ارائه می دهد: مجسمه ها محصول قدرت مرکزی نبوده و نتیجه رقابت میان اجتماعات محلی با سبک های هنری مستقل بوده اند. با این حال، راز جزیره ایستر هنوز کامل حل نشده و تحقیقات آینده می توانند ابعاد تازه ای از تاریخ این تمدن مرموز را روشن کنند.

بیشتر بخوانید: https://tourist-mag.ir/5662/