جای علی دایی بودم خودم را نمی‌بخشیدم

تیم ملی در دوران سرمربیگری علی دایی استراتژی منحصر به فرد خود را دارد. صحبت هایی درباره اخراج علی کریمی از خدمت سربازی توسط تیم و بازیکن غیرمنتظره تیم ملی، عدم تماس مهدی مهدوی کیا و رحمان رضایی، تماس کریم باقری و مصاحبه دایی و کریمی علیه یکدیگر. بخشی است که تیم ملی را احاطه کرده است.

اما ماجرای علیرضا نیکبخت واحدی و پاسپورتش که نتوانست تیم ملی را در اردوی قطر همراهی کند نیز از نکات جالب تیم ملی است.

عمویم گفت در فرودگاه بودیم که نیکبخت پیش من آمد و گفت پاسپورتم را گذاشتم و سریع شرکت را گرفتم که به خانه بروم، اما ناگهان از فرودگاه فرار کرد و آنهایی که – بازیگریش هم تغییر کرد.

نیکبخت واحدی در گفت‌وگو با خبرزاشی که در تاریخ 23 آبان 1386 منتشر شد، توضیح داد: با گروهی که به فرودگاه می‌رفتند، سوار اتوبوس بودم، اما در اتوبوس متوجه شدم که پاسپورتم همراهم نیست و تصمیم گرفتم برگردم و برگردم. مازیار زارع حتی پاسپورتم را هم به من تحویل داد. با شرکت صحبت کردم و گفتم عجله کن هرچی بهت میدن پول میدم. اما پاسپورت من در باشگاه پرسپولیس است. با آقای خوردبین تماس گرفتم و گفتم باشگاه ساعت 4 صبح تعطیل است. چگونه پاسپورت بگیرم؟

وی درباره علت تعویض گوشی خود بیان کرد: تلفن را قطع کردم چون گوشی من سیستمی دارد که اگر جواب ندهم بعد از 10 ثانیه به طور خودکار زنگ می زند به همین دلیل تماس را ندیدم. اگر بخواهم در کارم دقت کنم راه های دیگری بلدم. من عاشق بازی برای تیم شهرم هستم و می ترسم دوباره بازی کنم. احتمالاً دیوانه می شوم که تیم ملی را محروم کنم. اگر دایی باشم با نیکبخت قهر می کنم و او را نمی بخشم اما علناً اعلام می کنم که این اتفاق ناگهانی رخ داده و از دایی عذرخواهی می کنم تا دوباره در همان کشور با من تماس بگیرند.

256 251