روزنامه نگار و دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات گفت: امشب به آسمان صحرا نگاه کنید ، ستارگان در حال خاموش شدن هستند. دکتر. پرویز کردوانی عاشق ایران است. شما نمی توانید زمان عزاداری برای کم آبی ایران و عزاداری برای نابودی سرزمین ایران را ببینید. آنچه او را آزار می دهد بی توجهی به منابع آب کشور و تخریب زمین است. او چیزهایی مانند موهای خود را آموزش می داد ، کتاب می نوشت ، داستانهایی را برای صرفه جویی در آب منتشر می کرد ، به زمین رحم می کرد و راهی برای خروج از بیابان می اندیشید.
به گزارش سی وی نت ، رضا قوی افکر ، روزنامه نگار سابق و دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات ، در نامه ای به سی وی نت درباره علت مرگ پروفسور پرویز کردوانی می نویسد:
“صبح تابستان هفتاد ، هنگامی که زنگ در به صدا درآمد ، من شک نداشتم که پرویز کردوانی ، پدر بیابان شناسی ایران ، چند گوشت شیرین از مزرعه پدرش در گرمسار برایم ارسال کرده است.
طعم شیرین مزرعه گرمسار تا صبح زیر زبانم ماند تا اینکه داستان غم انگیز دکتر را شنیدم. کردوانی ، ستاره درخشان کویر ایران ، زبانم شروع به درخشش کرد.
پروفسور پرویز کردوانی ، دوست داشتنی ترین ایرانی ، به عنوان پدر بیابان شناسی ایران و زبان مادری ایران ، و به نظر من دلسوزترین ایرانی که به خاطر تلاش هایش در بیابان ، آب و جنگل ها جایزه نوبل را دریافت کرد. حفاظت در مراتع ، متولد 1310 گرمسار. پدرش از مردان معروف گرمسار بود. پرویز کردوانی جوان از دبیرستان رازی فرانسه فارغ التحصیل شد و بعداً برای تحصیل هیزم به آلمان رفت و قصد بازگشت به صحرای ایران را داشت.
اوایل دهه هفتاد ، ساعت پنج صبح ، او با هم به گرمسار می آمد و از آنجا به حاشیه بیابان می آمد تا از صحرا ، زمین خشکیده ، غارت و زباله ها برایم بگوید. ، که دبیر فعالیت اقتصادی روزنامه کیهان است. آنجا بود که به من گفت چگونه تا یک تن از خاک ایران را برای گرفتن دکترا به آلمان برده است. گزارش سفر من در دکتر منتشر شد. کردوانی در صفحه اقتصادی روزنامه کیهان آن روز.
دکتر. پرویز کردوانی ایرانی بی چون و چرای است. شما نمی توانید زمانی را ببینید که پزشکان برای تشنگی ایران عزاداری نکنند ، برای نابودی وطن عزاداری نکنند ، توجه زیادی به توصیه های وی در زمینه حفاظت از آب و زمین و جنگلداری و توسعه زمین نداشته باشند ، در حالی که وی هشدار داد که دیگر او نیست مایل به صحبت در هر جماعتی او از نادیده گرفتن منابع آب کشور و تخریب زمین خسته شده بود. او در مورد موهای خود درس می داد ، کتاب می نوشت ، داستان هایی را برای صرفه جویی در مصرف آب منتشر می کرد ، روی زمین دلسوزی می کرد و راهی برای خروج از بیابان می اندیشید.
پروفسور پرویز کردوانی ، پدر طبیعت و محیط زیست ایران ، مردی ارزشمند است که تمام عمر خود را صرف صرفه جویی آب در خاک ایران کرده است. در نود سالگی ، در حالی که هنوز از کم آبی اخیر ایران نگران بود ، بسیاری از چشمان مضطربش عصر چهارشنبه ، بیست و هفتم آگوست ، برای همیشه بسته شد. من بسیار ناراحت هستم و از همسر و همکار تمام وقت وی ، فریده گلبو ، روزنامه نگار کهنه کار و همکار بین المللی سالها و نویسنده مشهور جامعه ما ، درخواست می کنم.
دکتر. دلسوزی و رحمت کردوانی به آسمان رفت و در آنجا ایران همچنان از افسردگی ، رانش زمین و نابودی جنگل ها و مراتع رنج می برد. امشب به صحرا نگاه کنید ، ستاره ها رفته اند.
رضا قوی افکر – 28 آگوست 2004
انتهای پیام
