از مجرمان عکس بگیریم؟ – سی وی نت

اسماعیل عباسی، عکاس سابق در گفت وگو با سی وی نت به توضیح و پاسخ به این پرسش ها می پردازد و در ادامه صحبت های او درباره مرتضی فرج آبادی، روزنامه نگار باستانی نیز می خوانید.

عباسی گفت: مشکل ما به خوبی تعریف نشده است.
وی با بیان اینکه تا زمانی که چیزی نشان داده نشود نباید از مردم به عنوان مجرم عکس گرفته شود، گفت: ما و کشور سخت کار می کنیم که تفسیر دقیقی از برخی مسائل نداریم؛ مثلاً در گذشته ن. ، در آمریکا مجرمان اجازه عکسبرداری در دادگاه را نداشتند و به همین دلیل برخی از خبرنگاران حتی با دوربین عکاسی کردند.» «بارها دیده ایم که امروز یک مجرم دستگیر می شود و فردا عکسش روی سایت خبری است!
این عکاس قدیمی افزود: «عدم تعبیر دقیق کلمه باعث دردسر می شود. به عنوان مثال در مورد سقوط هواپیمای C-130 این مشکل باعث شد تا خبرنگاران حتی برای عکسبرداری به داخل هواپیما بروند. فقط پلیس می تواند وارد منطقه شود. روزنامه نگاران از یک سو حقوق می گیرند و پلیس و سایر دستگاه ها نظر متفاوتی به این موضوع دارند.»

تفسیر قانون با آئین نامه رفتار مطابقت ندارد

همانطور که قبلا ذکر شد، موضوع تماس حضوری با مجرمان از نظر قانونی و اخلاقی قابل بررسی است. از منظر حقوقی، این سوال باید در چارچوب چارچوب قانونی کشورمان در خصوص عکاسی حضوری برای عکاسان و از منظر عملی، اهمیت حفظ حریم خصوصی افراد پاسخ داده شود. توسط یکی. و آنچه جنایتکاران انجام می دهند و کسانی که نمی کنند می توانند قیام کنند.

عباس اسماعیلی در این باره اظهار داشت: «قانون گاه در عملکرد خود مغایرت دارد و در مواردی خلاف رویه است.» و شرکت ها حق اجرای آن را دارند.

او گفت: «هر آنچه را که چشم غیرمسلح در انظار عمومی می بیند، عکاسان می توانند عکس بگیرند.

این عکاس قدیمی ادامه داد: با توجه به این توضیحات، عکس با توجه به فضاهای مختلف معانی مختلفی دارد؛ مثلاً من نمی توانم برای عکس گرفتن وارد خانه شما شوم، اما می توانم از پنجره های خانه شما عکس بگیرم، حتی اگر شما برهنه هستند، تغییر کرده اند، اما توضیح واضحی داده نشده است.

به گزارش سی وی نت، انتشار مجرمان در زمانی که صحنه جرم از نو ساخته یا توسط فضای مجازی در رسانه ها هدایت می شود، اغلب انتقادات مخاطبان و کارکنان را به دنبال دارد. بسیاری از این موارد، صرف نظر از ماهیت قانونی یا غیرقانونی نمایش فیلم و عکس مجرمان، اغلب این نوع رفتار را زیر سوال می برند. با این حال، موضوع کلیدی که تأثیر طولانی مدت برای مجرم دارد این است که اعضای خانواده او چهره او را ببینند و در طول این فرآیند فیلم و عکس ضبط کنند.

کشورهای مختلف قوانین متفاوتی برای انتشار تصاویر مجرمان دارند. به عنوان مثال، در اردن، رسانه ها دستورالعمل های حرفه ای و اخلاقی را توسعه داده اند که می تواند به روزنامه نگاران و رسانه ها کمک کند تا انتشار عکس مجرمان و قربانیان را کنترل کنند. طبق این دستورالعمل، ابتدا باید بین مظنون (دستگیر شده)، متهم (که در دادگاه حضور دارد) و قاضی (که علیه او حکم قطعی صادر می شود) تفاوت قائل شد. و ثانیاً یک چارچوب قانونی اساسی که تعیین کننده انتشار یا عدم انتشار عکس متخلف باشد، بررسی می شود تا تأثیر انتشار آن بر آگاهی عمومی و مزایای انتشار عکس مشخص شود.

پروتکل خاصی وجود ندارد

مرتضی فرج آبادی، عکاس وی به سی وی نت گفت: در ایران ارزش های مشخصی وجود ندارد و به ما گفته نشده است که به چهره نگاه کنیم. عکاسان اغلب در چشم مجرمی که چهره او هنوز قابل تشخیص است خط می کشند.

وی با بیان اینکه از نظر عکاسی می توانم بگویم رسانه ها به آن علاقه دارند، گفت: گاهی پیش می آید که یک شرکت رسانه ای عکس ها را اسکن می کند، یک مجرم و نه هیچ کس دیگری. حتی عکاس هم سلیقه ای دارد. این بستگی به احساس عکاس نسبت به موضوع دارد. مثلاً وقتی مجرمان در شهر هستند شطرنج بازی می کنیم، اما به مرور زمان متوجه شدیم که هدف از این کار این است که این افراد به شطرنج معروف شوند و دوباره شطرنج را رنگ نمی کنیم. با این حال، خانواده و موانعی پشت اینها وجود دارد که به هر حال شما به عنوان یک عکاس آن را حفظ خواهید کرد. متأسفانه حتی برای خبرنگاران نیز قوانین مشخصی برای نحوه برخورد با مجرم وجود ندارد».

بر اساس این گزارش، انتشار تصاویر مجرمان، اگرچه به قول ما در گذشته مشابه نبود، شاید آموزنده و معقول بود، اما امروزه و تمرکز بر تصاویر در دنیای پست مدرن تصویر پیوسته است. حرکت از طریق تبلیغات در قالب انتشار فیلم و عکس افراد باید موفقیت آمیز باشد و به عبارتی امنیت درب آن به بهترین شکل ممکن تامین شود.

پایان پاپم