چرا آیوتایا معروف است؟

شهر آیوتایا، پایتخت کهن پادشاهی سیام و میراث جهانی یونسکو در تایلند، با شکوهی از دست رفته اما شهرتی جاودان، مسافران را به سفری عمیق در دل تاریخ دعوت می کند. این شهر به دلیل تاریخ غنی، معابد باشکوه، هنر و فرهنگ پربار، و موقعیت استراتژیکش در گذشته، به گنجینه ای بی نظیر برای علاقه مندان به تمدن های باستانی تبدیل شده است.

آیوتایا که زمانی یکی از قدرتمندترین شهرهای قاره آسیا به شمار می رفت، امروزه با ویرانه های باشکوهش روایت گر داستانی از عظمت و فروپاشی است. این شهر نه تنها یک مقصد گردشگری معمولی نیست، بلکه دروازه ای به سوی درک عمیق تر از تمدن تایلند و تأثیر آن بر جهان است. هر بخش از این سرزمین باستانی، حکایتی ناگفته از پادشاهان، جنگ ها، فرهنگ ها و مردمی دارد که روزگاری در این مکان زندگی می کردند و ردپای خود را برای آیندگان به یادگار گذاشتند. از معابد سر به فلک کشیده و مجسمه های بودای غول پیکر گرفته تا ریشه های درختان کهن که سری از بودا را در آغوش گرفته اند، همه و همه نمادهایی از شهرت و جاذبه بی بدیل آیوتایا هستند. این شهر باستانی، مکانی است که در آن می توان قدم به قدم با تاریخ همراه شد و حس زندگی در دوران طلایی سیام را تجربه کرد.

آیوتایا: قلب تپنده امپراتوری سیام

در میان دشت های مرکزی تایلند، جایی که رودخانه های چائو فرایا، لوپبوری و پاساک به هم می رسند، شهری بر پهنه تاریخ بنا شد که بعدها به «آیوتایا» شهرت یافت. این موقعیت جغرافیایی بی نظیر، نه تنها آن را به یک دژ طبیعی مستحکم تبدیل کرد، بلکه نقش حیاتی در تبدیل شدنش به مرکز تجارت بین المللی ایفا کرد. تصور کنید کشتی هایی از دوردست ها، از اروپا، چین، ژاپن، هند و ایران، بار کالاهای گران بها را به این بندر پررونق می آوردند و در کنار فرهنگ ها و زبان های مختلف، تاریخ آیوتایا را غنی تر می ساختند. از سال ۱۳۵۱ میلادی، آیوتایا به عنوان پایتخت پادشاهی سیام قد علم کرد و برای بیش از چهار قرن، قلب تپنده یک امپراتوری عظیم بود؛ امپراتوری که اروپاییان قرن شانزدهم آن را یکی از سه قدرت بزرگ آسیا، در کنار ویجایاناگارا و چین، می دانستند.

خاستگاه و اوج قدرت: عصری از شکوه و تجارت

پادشاهی آیوتایا نه از یک آغاز ساده، بلکه از ادغام و اتحادیه دولت-شهرهای کوچک تر شکل گرفت و به سرعت به اوج قدرت رسید. این دوره، که اغلب از آن به عنوان «عصر طلایی» یاد می شود، شاهد گسترش نفوذ سیاسی و نظامی سیام در سراسر منطقه بود. پادشاهان آیوتایا با درایت و قدرت، مرزهای امپراتوری خود را گسترش دادند و نام «کرونگ تای» (به معنای کشور تای) را برای سرزمین خود انتخاب کردند که بعدها توسط اروپاییان به «سیام» شهرت یافت. این عصر، نه تنها دوره ای از فتح و کشورگشایی، بلکه زمانی برای شکوفایی بی سابقه فرهنگی و اقتصادی بود. شهر آیوتایا به نمادی از ثروت، قدرت و نوآوری تبدیل شد و داستان های آن در سراسر جهان پخش گشت.

معماری خیره کننده: نمادی از قدرت و باور

هر قدم در آیوتایا، ما را با سبک معماری بی نظیر و خیره کننده ای روبرو می کند که ترکیبی استادانه از هنر سوخوتای و خمر است. این معماری، تنها برای زیبایی بناها نبود؛ بلکه نمادی قدرتمند از اعتقادات مذهبی و اقتدار پادشاهی سیام به شمار می آمد. معابد باشکوه (وات ها) و «پراسانگ های» بلندمرتبه، که پیکره ای از کوه مقدس «مرو» در اساطیر هندو را تداعی می کنند، در واقع بازتاب دهنده قدرت لایزال پادشاهان و اعتقادات عمیق بودایی مردم بودند. مجسمه های بودای عظیم الجثه، چدی ها (استوپاها) و بقایای کاخ های سلطنتی، همگی با جزئیات دقیق و هنر ظریف ساخته شده اند تا نه تنها مکان های مذهبی، بلکه نمایشگر شکوه و عظمتی باشند که آیوتایا روزگاری به خود دیده بود. بازدیدکنندگان امروز می توانند از میان این ستون های سنگی و آجرهای کهن عبور کنند و خود را در میان داستانی از باورها و قدرت غرق شده ببینند؛ داستانی که حتی پس از قرن ها، همچنان زنده و الهام بخش است و یکی از دلایل اصلی شهرت آیوتایا محسوب می شود.

گنجینه های تاریخی و مذهبی: ستون های اصلی شهرت آیوتایا

آیوتایا، شهری است که در هر گوشه و کنارش، گنجینه ای از تاریخ و معنویت نهفته است. این شهر، با معابد باستانی و ویرانه هایی که هر کدام داستان خود را دارند، به مجموعه ای فراموش نشدنی تبدیل شده که هر سال هزاران نفر را به سوی خود می خواند. این جاذبه های بی نظیر، دلایل اصلی شهرت جهانی آیوتایا هستند و به بازدیدکنندگان این امکان را می دهند تا درک عمیقی از تمدن باشکوه سیام به دست آورند.

پارک تاریخی آیوتایا: میراثی در قلب یونسکو

پارک تاریخی آیوتایا، قلب تپنده شهر باستانی، مجموعه ای وسیع از ویرانه ها و بناهای تاریخی است که به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. قدم زدن در این پارک وسیع، مانند قدم گذاشتن در موزه ای در فضای باز است؛ جایی که هر دیوار سنگی، هر مجسمه بودا، و هر ستون شکسته، یادآور عظمت گذشته ای است که روزگاری در اینجا جریان داشته است. این ثبت جهانی، نه تنها بر اهمیت تاریخی و فرهنگی آیوتایا تأکید می کند، بلکه نشان دهنده تعهد جهانی به حفظ این مکان های ارزشمند برای نسل های آینده است. این پارک به بازدیدکنندگان اجازه می دهد تا با استفاده از دوچرخه یا پیاده روی، معابد را کشف کنند و در میان سکوت باستانی آن ها، ارتباطی عمیق با گذشته برقرار سازند.

وات ماهاتات: راز سر بودا در دل ریشه ها

معبد «وات ماهاتات» یکی از نمادین ترین و شناخته شده ترین معابد آیوتایا است. شهرت این معبد، بیش از هر چیز، به تصویر اسرارآمیز «سر بودا در دل ریشه های درخت» باز می گردد. این منظره، که از دل یک ویرانی شکل گرفته، برای بسیاری نمادی از مقاومت، امید و چرخه بی پایان زندگی است. تصور کنید در حال قدم زدن میان ویرانه های یک معبد کهن هستید و ناگهان با این صحنه روبرو می شوید؛ سری سنگی از بودا که با آرامش در میان ریشه های تنومند یک درخت انجیر کهنسال جای گرفته است. این تصویر نه تنها از نظر بصری خیره کننده است، بلکه حامل حس عمیقی از معنویت و آرامش است که بازدیدکننده را به تأمل وا می دارد. داستان های محلی حاکی از آن است که در زمان حمله برمه ای ها و ویرانی شهر، این سر بودا به نوعی از آسیب در امان مانده و به مرور زمان در آغوش ریشه های درخت قرار گرفته است. این معبد که زمانی مرکز مذهبی و یکی از قدیمی ترین معابد شهر بود، امروزه محلی برای زیارت، عکاسی و فرو رفتن در معمای تاریخ است.

وات فرا سی سانپت: کاخ پادشاهی و بودای زرین

«وات فرا سی سانپت» بزرگترین معبد آیوتایا و بخشی از مجموعه کاخ سلطنتی بود که نه تنها محل برگزاری مراسم مذهبی پادشاهان، بلکه نمادی از قدرت و ثروت بی کران آن ها به شمار می رفت. سه چدی (استوپا) باشکوه که هنوز هم پابرجاست، محل خاکسپاری خاکستر پادشاهان مهم سیام بود. این معبد زمانی میزبان یک بودای ایستاده غول پیکر با پوششی از طلای ناب بود که متأسفانه در حمله برمه ای ها تخریب شد و طلاهای آن به غارت رفت. با این حال، حتی ویرانه های این معبد نیز عظمت گذشته آن را فریاد می زنند و شکوه از دست رفته را به تصویر می کشند. تصور کنید این مکان در اوج خود چگونه بوده است، با تزئینات طلا و سنگ های قیمتی که در زیر نور آفتاب می درخشیدند و مراسمی که در آن با شکوه و جلال برگزار می شد. این معبد، داستان فراز و نشیب های پادشاهی آیوتایا را در خود جای داده است و به ما یادآوری می کند که حتی از دل ویرانه ها نیز می توان زیبایی و تاریخ را بیرون کشید.

وات چای واتانارام: شکوه خمر در غروب های جادویی

در کنار رودخانه چائو فرایا، «وات چای واتانارام» با سبک معماری خمر خود، یادآور شکوه معابد آنگکور وات در کامبوج است. این معبد، که به دستور پادشاه پراسات تونگ و به یادبود مادرش ساخته شد، نه تنها از نظر تاریخی و معماری اهمیت دارد، بلکه به دلیل منظره های بی نظیر غروب آفتابش شهرت یافته است. هنگامی که خورشید آرام آرام در افق فرو می رود و پرتوهای نارنجی اش بر دیوارهای کهن معبد می تابد، می توان حسی جادویی و روحانی را تجربه کرد. این لحظه برای عکاسان و علاقه مندان به زیبایی های طبیعی، فرصتی فراموش نشدنی فراهم می آورد. این معبد، با برج های بلند خود که آسمان را می شکافند و انعکاسشان در آب رودخانه، داستانی از معماری باشکوه و هنر خمر را روایت می کند و به بازدیدکنندگان این امکان را می دهد که در لحظه ای آرام، با گذشته ای پر رمز و راز ارتباط برقرار کنند. این زیبایی بصری و حس معنوی، وات چای واتانارام را به یکی از دلایل اصلی شهرت آیوتایا بدل کرده است.

دیگر معابد و جاذبه های فراموش نشدنی

شهرت آیوتایا تنها به چند معبد برجسته محدود نمی شود، بلکه بسیاری از جاذبه های دیگر نیز در این شهر باستانی وجود دارند که هر کدام به نوعی به غنای فرهنگی و تاریخی آن افزوده اند و تجربه بازدیدکنندگان را کامل می کنند.

• وات یای چای مونگخون (Wat Yai Chai Mongkhon): با چدی بلند و مجسمه بزرگ بودای خوابیده، این معبد فضایی آرامش بخش و معنوی دارد که در آن می توان تاریخ و زیبایی را در هم آمیخت. این معبد در دوران پادشاهی اوتونگ ساخته شد و بعدها به محلی برای جشن پیروزی های پادشاهان تبدیل گشت.
• وات فوتای ساوان (Wat Phutthaisawan): این معبد محل تولد «کرابی کرابونگ»، هنر رزمی سنتی تایلندی است. بازدید از این مکان، نه تنها به شما بینشی از تاریخ مذهبی می دهد، بلکه به جنبه های رزمی و فرهنگی سیام نیز اشاره دارد.
• بازار شناور آیوتایا: تجربه ای بی نظیر از فرهنگ محلی تایلند را در این بازار سنتی می توان یافت. قایق سواران محلی محصولات خود را از روی قایق هایشان می فروشند و شما می توانید در میان این شور و هیجان، سوغاتی بخرید و غذاهای محلی را امتحان کنید. این بازار حسی از زندگی روزمره در دوران آیوتایا را به نمایش می گذارد.
• موزه ملی چائو سام فرایا: این موزه گنجینه ای از آثار باستانی، جواهرات، مجسمه های بودا و سایر اشیاء هنری است که از معابد و کاخ های آیوتایا کشف شده اند. بازدید از این موزه به شما کمک می کند تا درک عمیق تری از هنر، فرهنگ و زندگی مردم در دوران پادشاهی سیام پیدا کنید.

این جاذبه ها، هر کدام به تنهایی، دلیلی برای شهرت آیوتایا هستند و در کنار هم، تصویری جامع از تمدنی باشکوه و فراموش نشدنی را ارائه می دهند. گردشگران با بازدید از این مکان ها، نه تنها شاهد ویرانه های یک شهر باستانی خواهند بود، بلکه حس زندگی و پویایی یک امپراتوری کهن را نیز تجربه خواهند کرد.

فراتر از ویرانه ها: فرهنگ و زندگی در آیوتایا

آیوتایا، تنها مجموعه ای از معابد و کاخ های ویران نیست؛ این شهر، ریشه های عمیق یک فرهنگ و تمدن پربار را در خود جای داده است که زندگی روزمره مردم، هنر، ادبیات و باورهای آن ها را شکل می داد. فهم این جنبه ها، به درک عمیق تری از «چرا آیوتایا معروف است» کمک می کند و نشان می دهد که شهرت این پادشاهی، فراتر از ابنیه سنگی آن است.

ریشه های هنر و ادبیات سیام

در دوران آیوتایا، هنرها و ادبیات به شکوفایی بی سابقه ای دست یافتند. «راماکین»، حماسه ملی تایلند که نسخه ای از رامایانای هندی است، نه تنها به عنوان یک اثر ادبی فاخر شناخته می شد، بلکه الهام بخش بسیاری از نمایش های خُن (رقص های ماسک دار) و لاخُن (نمایش های دراماتیک) بود. این نمایش ها، با داستان های حماسی و رقص های پیچیده شان، در دربار سلطنتی آیوتایا اجرا می شدند و نمادی از فرهنگ عالی آن دوران بودند. شاعران و نویسندگان، با استفاده از زبان غنی و فرم های شعری متنوع، آثاری جاودان خلق کردند که تا به امروز نیز مورد تحسین قرار دارند.
علاوه بر این، هنرهای رزمی مانند «موای بوران» (شکل باستانی موای تای) و «کرابی کرابونگ» (هنر شمشیرزنی) نیز در این دوره توسعه یافتند و بخشی جدایی ناپذیر از فرهنگ سیام شدند. «وات فوتای ساوان» در آیوتایا، به عنوان زادگاه کرابی کرابونگ شناخته می شود که نشان از اهمیت این هنرها در آن دوران دارد.

«تای ها سه نوع نمایش صحنه ای دارند: آن که کون [خُن] می نامند، رقص پیکره ای است به صدای ویولن و چند ساز دیگر. رقصندگان نقاب دار و مسلح هستند و بیشتر یک نبرد را نشان می دهند تا یک رقص… نمایش لاخُن شعری است آمیخته با حماسه و درام که سه روز طول می کشد، از هشت صبح تا هفت شب. اینها داستان هایی منظوم و جدی هستند که توسط چندین بازیگر همیشه حاضر خوانده می شوند و تنها به صورت متقابل می خوانند…»

تارهای درهم تنیده جامعه و مذهب

جامعه آیوتایا، بر اساس سیستمی دقیق و سلسله مراتبی به نام «ساکدینا» (Sakdina) سازماندهی شده بود که در آن، جایگاه اجتماعی افراد بر اساس میزان زمینی که می توانستند کنترل کنند، تعیین می شد. پادشاه در رأس این هرم قرار داشت و پس از او اشراف، مردم عادی و در نهایت طبقات پایین تر جامعه قرار می گرفتند. حضور اقلیت های قومی، به ویژه چینی ها، در اقتصاد و جامعه آیوتایا نقش پررنگی داشت و ماهیت بین المللی این شهر را منعکس می کرد. زبان های متعددی از جمله تای، خمر، مالایی، فارسی، ژاپنی، هلندی و پرتغالی در این شهر رواج داشتند که گواهی بر تنوع فرهنگی و تجاری آن بود.

مذهب غالب در آیوتایا، بودیسم تراوادا بود، اما تأثیرات هندوئیسم و برهمنیسم نیز در بسیاری از آداب و رسوم و مراسم دربار به چشم می خورد. باور به ارواح «فی» (Phi) و ساخت خانه های ارواح، بخشی از فرهنگ محلی بود که نشان دهنده اعتقاد مردم به دنیای ماوراءالطبیعه و تلاش برای حفظ تعادل با آن بود. این باورها، نه تنها جنبه های مذهبی زندگی مردم را شامل می شد، بلکه بر سلامتی، هویت و زندگی روزمره آن ها نیز تأثیر می گذاشت. این تلفیق از مذهب، هنر و زندگی اجتماعی، به آیوتایا هویتی منحصر به فرد بخشیده بود که شهرت آن را تا به امروز حفظ کرده است.

سقوط آیوتایا: پایان یک عصر، تولد یک افسانه

شکوه و عظمت آیوتایا، هر چقدر هم که چشمگیر باشد، سرنوشت تلخی را به دنبال داشت. این پادشاهی باشکوه، پس از قرن ها حکمرانی، در نهایت درگیر جنگ های طولانی و ویرانگر با همسایه قدرتمند خود، برمه، شد. در سال ۱۷۶۷ میلادی، پس از ۱۴ ماه محاصره طاقت فرسا، ارتش برمه شهر را به تصرف خود درآورد و آن را به طور کامل ویران کرد. این رویداد فاجعه بار، نقطه پایانی بر ۴۱۷ سال پادشاهی آیوتایا بود و برای همیشه در حافظه تاریخی تایلندی ها باقی ماند.

ویرانی شهر، نه تنها به معنای از دست رفتن معابد و کاخ های باشکوه بود، بلکه گنجینه های فرهنگی و هنری بی شماری نیز در این آتش سوزی ها از بین رفتند. مجسمه های بودا سر بریده شدند و شهر به تلی از خاکستر و آجر تبدیل گشت. بسیاری از مردم کشته یا به بردگی برده شدند و جمعیت شهر به شدت کاهش یافت. این سقوط، اگرچه پایان یک دوره طلایی بود، اما به نوعی آغاز یک افسانه نیز به شمار می رفت. داستانی از عظمت گذشته که حتی پس از ویرانی، الهام بخش تایلندی ها برای بازسازی و ایجاد یک هویت ملی جدید شد. ویرانه های آیوتایا، امروز به ما یادآوری می کنند که حتی قدرتمندترین امپراتوری ها نیز ممکن است به پایان خود برسند، اما روح و میراث فرهنگی آن ها می تواند برای همیشه زنده بماند. این درس تاریخی و عظمت از دست رفته، خود بخشی از شهرت و جذابیت آیوتایا برای بازدیدکنندگان و علاقه مندان به تاریخ است.

آیوتایا امروز: تجربه ای بی همتا برای بازدیدکنندگان

امروز، آیوتایا بیش از یک شهر باستانی صرف است؛ این شهر، یک مقصد گردشگری زنده است که به بازدیدکنندگان فرصت می دهد تا در تاریخ غرق شوند و در عین حال، از زیبایی های طبیعی و فرهنگی منطقه نیز لذت ببرند. تجربه ای که از قدم زدن در میان ویرانه های معابد تا گشت وگذار در بازارهای محلی را شامل می شود، آیوتایا را به مکانی فراموش نشدنی تبدیل کرده است.

راهنمای گشت وگذار و کشف شهر

آیوتایا شهری نسبتاً مسطح است که آن را به مکانی ایده آل برای دوچرخه سواری در میان معابد و ویرانه ها تبدیل کرده است. تصور کنید زیر نور آفتاب، در کنار رودخانه ها و در مسیرهایی که روزگاری پادشاهان و درباریان از آن عبور می کردند، دوچرخه سواری می کنید. کرایه دوچرخه به راحتی و با هزینه ای اندک امکان پذیر است. همچنین می توانید با توک توک های محلی، که رانندگانشان اغلب اطلاعات خوبی درباره تاریخ منطقه دارند، به گشت وگذار بپردازید. گشت با قایق در رودخانه های اطراف شهر نیز تجربه ای دل نشین و متفاوت است و به شما اجازه می دهد تا معابد را از زاویه ای دیگر مشاهده کنید. بسیاری از این تورهای قایقی، در غروب آفتاب برگزار می شوند و مناظر بی نظیری از معابد روشن شده را به نمایش می گذارند که بسیار چشم نواز و خاطره انگیز هستند.

بهترین زمان برای سفر و لذت بردن از آیوتایا

بهترین زمان برای بازدید از آیوتایا، ماه های خنک تر سال یعنی از آبان تا بهمن (نوامبر تا فوریه) است. در این دوره، هوا مطبوع تر است و بارندگی کمتری وجود دارد که گشت وگذار در فضای باز را دلپذیرتر می کند. در طول فصل گرم و مرطوب (از خرداد تا شهریور)، پیاده روی طولانی مدت ممکن است خسته کننده باشد، بنابراین انتخاب زمان مناسب سفر می تواند تأثیر زیادی بر کیفیت تجربه شما داشته باشد. بازدید در ساعات اولیه صبح یا اواخر بعدازظهر نیز به شما کمک می کند تا از شلوغی جمعیت و گرمای شدید روز دوری کنید.

چگونه به آیوتایا برویم؟

دسترسی به آیوتایا از بانکوک بسیار آسان است و گزینه های مختلفی برای هر بودجه و سلیقه ای وجود دارد:

• قطار: ارزان ترین و یکی از جذاب ترین راه ها است. سفری حدود ۲ ساعته با قطار، به شما فرصت می دهد تا از مناظر اطراف لذت ببرید.
• اتوبوس یا مینی ون: این گزینه ها سریع تر و راحت تر هستند و زمان سفر را به حدود ۱ تا ۱.۵ ساعت کاهش می دهند. این وسیله ها به طور منظم از بانکوک حرکت می کنند.
• تاکسی: اگر به دنبال راحتی و سرعت بیشتری هستید، می توانید یک تاکسی دربست بگیرید، که البته هزینه بیشتری دارد.
• قایق: برخی از تورهای یک روزه از بانکوک، شامل سفر با قایق به آیوتایا هستند که تجربه ای منحصر به فرد و توریستی را ارائه می دهند.

اقامت و طعم های محلی: غرق شدن در تجربه آیوتایا

آیوتایا طیف وسیعی از اقامتگاه ها را ارائه می دهد، از هاستل های اقتصادی برای کوله گردها تا هتل های لوکس با منظره رودخانه. انتخاب محل اقامت بستگی به بودجه و ترجیحات شخصی شما دارد. اقامت در یک هتل سنتی کوچک می تواند حس و حال تاریخی شهر را به خوبی منتقل کند.
یکی از لذت های سفر به آیوتایا، چشیدن طعم غذاهای محلی است. از دست فروشان خیابانی که انواع نودل و غذاهای تایلندی را سرو می کنند تا رستوران های کنار رودخانه با غذاهای دریایی تازه، تنوع غذایی در آیوتایا شما را شگفت زده خواهد کرد. بازارهای شبانه فرصت خوبی برای امتحان غذاهای اصیل و خرید سوغاتی های محلی هستند.

نکاتی برای سفری خاطره انگیز

برای اینکه سفر شما به آیوتایا به بهترین شکل ممکن پیش برود، به این نکات مهم توجه داشته باشید:

1. برای ورود به معابد، پوشیدن لباس مناسب که شانه ها و زانوها را بپوشاند، ضروری است. این کار نشان دهنده احترام به فرهنگ و مکان های مذهبی است.
2. همیشه به مجسمه های بودا احترام بگذارید و از هرگونه صعود یا رفتار بی احترامی خودداری کنید.
3. آب آشامیدنی کافی و ضدآفتاب همراه داشته باشید، به ویژه اگر قصد دارید با دوچرخه گشت بزنید یا برای مدت طولانی در فضای باز باشید.
4. در هنگام استفاده از توک توک، بر سر قیمت مذاکره کنید تا از پرداخت هزینه اضافی جلوگیری شود.
5. سعی کنید با راهنماهای محلی ارتباط برقرار کنید؛ آن ها می توانند داستان ها و اطلاعات جالبی را درباره تاریخ و فرهنگ آیوتایا به شما بگویند.

آیوتایا: روایتی که همچنان زنده است

آیوتایا، بیش از هر چیز، روایتی زنده از تاریخ، فرهنگ و پایداری است. این شهر، با ویرانه های باشکوه، معابد اسرارآمیز و داستان های پررمز و راز خود، نه تنها یک مقصد گردشگری، بلکه نمادی از روح تمدن تایلند به شمار می رود. آیوتایا به ما نشان می دهد که حتی پس از ویرانی های بزرگ، زیبایی، معنویت و اصالت می تواند از خاکسترها سر برآورد و برای قرن ها الهام بخش باقی بماند.

این شهر، با معماری خیره کننده، هنرهای غنی و زندگی اجتماعی پویا که روزگاری در آن جریان داشت، همچنان در حافظه جهانی ماندگار است. قدم زدن در میان معابد آن، نه تنها یک سفر فیزیکی، بلکه یک سفر روحی به گذشته ای دور است که در آن می توان حس عظمت پادشاهی سیام و مبارزات و پیروزی های مردمانش را درک کرد. آیوتایا دعوت نامه ای است برای هر کسی که می خواهد با چشم خود شاهد شکوه از دست رفته و در عین حال پایداری جاودان یک تمدن باشد. این شهر باستانی با تمام زیبایی ها و رازهایش، منتظر است تا داستان خود را با شما نیز به اشتراک بگذارد و تجربه ای فراموش نشدنی را برایتان رقم بزند.