معمولا از شامپو برای شستن مو استفاده می شود. تعداد صابون های مو موجود در فروشگاه ها زیاد و رو به افزایش است. به نظر می رسد هر سال تولیدکنندگان بزرگ مجبور به عرضه محصولات جدید می شوند. هر خط تولید ویژگی ها و مزایای جدیدی را از طریق طراحی ها و ادغام های پیچیده تر ارائه می دهد. در حالی که برخی از این تغییرات مطمئناً برای بهتر شدن هستند، برخی دیگر ممکن است برای کاربران سودمند باشند. با پیشگامان شیمی همراه باشید.
سورفکتانت های موجود در شامپو
عملکرد اصلی تمیز کنندگی تمام این اجزا توسط سورفکتانت ها انجام می شود. اینها مولکولهای آبگریز و آبدوست هستند. این با ترکیب دو گروه عملکردی مختلف به دست می آید.
بخش آبگریز مولکول معمولاً از هیدروکربن هایی با طول های مختلف تشکیل شده است. طول زنجیر معمولی C8 تا C18 است که C12 رایج ترین در فرمولاسیون های آرایشی است. این باعث ایجاد تعادل بین ملایمت و قدرت پاک کنندگی یا توانایی حذف چربی از مو می شود. هر چه طول زنجیر کوتاهتر باشد، قدرت چربی زدایی قویتر است و هر چه طول زنجیر بیشتر باشد، ملایمتر خواهد بود، اما کف کردن بدتر است، بنابراین باید تعادل ترکیب را در نظر گرفت.
بخش آبدوست مولکول می تواند گروه های عملکردی مختلفی داشته باشد و ماهیت سورفکتانت و بسیاری از خواص آن را تعیین کند. اینها عبارتند از سولفات ها، اتوکسی سولفات ها، سوکسینات ها، پلی هیدروکسیلات ها، گروه های چهارتایی و غیره.
ترکیب سورفکتانت ها
انواع سورفکتانت را می توان با توجه به خواص یونی به چهار گروه تقسیم کرد. اینها هستند:
آنیونی – هنگام یونیزه شدن دارای بار منفی است.
کاتیون: هنگام یونیزه شدن دارای بار مثبت است.
غیر یونی – هیچ باری در مولکول ندارد.
آمفوتریک: هنگام یونیزه شدن بارهای مثبت و منفی را حمل می کند.
خواص کلی را می توان به کلاس های مختلف سورفکتانت ها نسبت داد.
سورفکتانت های آنیونی
شامپو Ionics مقدار زیادی کف و مواد شوینده را فراهم می کند. رایج ترین آنیون ها سدیم لورت سولفات (دگزافن) و سدیم لوریل سولفات هستند. گاهی هم از آمونیوم لوریل اتر سولفات و هم آمونیوم لوریل سولفات استفاده می شود. افزایش مانع فضایی و کاهش سطح یونیزاسیون گروه آمونیوم به جلوگیری از رسوب در حضور عوامل حالت دهنده در فرمولاسیون 2 در 1 کمک می کند. همچنین اگر فرمول حاوی مقدار زیادی یون سدیم باشد، ممکن است از رسوب سورفکتانت ها به دلیل اثر یون مشترک جلوگیری می کند.
سورفکتانت های غیر یونی
مواد غیر یونی معمولاً در شامپوها گنجانده نمی شوند زیرا شستشوی آنها دشوار است. آنها به دلیل چربی اضافی موها را از بین می برند و باعث تحریک پوست سر می شوند. تعدادی از مواد بسیار ملایم هستند و به عنوان تثبیت کننده و ضخیم کننده موس عمل می کنند که ممکن است برای انواع موهای چرب مفیدتر باشد. اینها عبارتند از laureth-3 یا 4، کوکامید DEA یا کوکوکولیکوزید.
سورفکتانت های آمفوتریک
سورفکتانت های آمفوتریک در حال حاضر به طور گسترده در تهیه شامپو استفاده می شود. برای کاهش تحریک فرمول و افزایش سطح مواد موثره محصول و کیفیت فوم تولید شده بسیار مفید هستند. آمفوتریک ها آنقدر ملایم هستند که اغلب شامپوهای بچه از آنها ساخته می شوند. تا کنون رایج ترین مورد استفاده کوکامیدو پروپیل بتائین یا گاهی اوقات کوکامیدو بتائین است.
سورفکتانت های کاتیونی
کاتیون ها عمدتا در نرم کننده ها استفاده می شوند. مولکول های کاتیونی توانایی چسبیدن به سطوح مرطوب را با جاذبه ایستا دارند. در نتیجه در طول فرآیند شستشو به راحتی جدا نمی شوند و اساس تهویه را تشکیل می دهند. Polyquaternium 10 یکی از رایج ترین اصلاح کننده های کاتیونی است. این ماده بر اساس یک پلیمر سلولزی است که سپس برای به دست آوردن خواص مورد نظر، آن را چهارتایی می کنند.
مشکل بزرگ محصولات 2 در 1 گنجاندن سورفکتانت های آنیونی و کاتیونی در یک فرمول است. با توجه به بار متقابل یون ها، دپلاریزاسیون بسیار محتمل است و برای به حداقل رساندن یونیزاسیون از هر نوعی، باید از پیوندهای حجیم بزرگ و دارای مانع فضایی استفاده شود.
سایر ترکیبات شامپو
باید سایر مواد موجود در شامپو را با جزئیات بررسی کنم.
رنگها
با یک عدد شاخص رنگ مشخص می شود، به عنوان مثال. CI17200 یا CI42090. لیست رنگ های مجاز و مناطقی که مجاز به استفاده از آنها هستند در مقررات آرایشی و بهداشتی می باشد و قبل از استفاده باید بررسی شود. در صورت شک از سازنده بپرسید.
عطر
طبق استانداردها، هر عطری که به فرمولاسیون اضافه می شود باید فقط به عنوان عطر درج شود. این به این دلیل است که ترکیب شیمیایی واقعی عطر برای برچسب زدن بسیار پیچیده است. اگر می‌خواهید عطر را به فرمولاسیون خود اضافه کنید، باید اعلامیه‌ای از تولیدکنندگان دریافت کنید که هر %w/w محدودیتی را که می‌توانید در آن عطر اضافه کنید، تعریف می‌کند.
همچنین، سطحی را که می‌خواهید عطر را افزایش دهید مشخص می‌کنید و آنها رسماً تأیید می‌کنند که برای استفاده در لوازم آرایشی بی‌خطر است.
نگهدارنده
انتخاب گسترده و گیج کننده است. به نظر می رسد که اکثر شامپوها دارای 4 یا 5 ماده نگهدارنده هستند، این به این دلیل است که آنها اغلب با هم به عنوان یک مخلوط آماده فروخته می شوند. خوبی این موضوع این است که سازنده ترکیبی ایجاد کرده است که می‌دانند می‌تواند بسیاری از آفاتی را که در غیر این صورت به نوع خاصی از محصول آسیب می‌رسانند، از بین ببرد. انواع رایج نگهدارنده ها عبارتند از DMDM - هیدانتوئین، فنوکسی اتانول، متیل پارابن، پروپیل پارابن و غیره. و گونه های ایزوتیازولین.
اصلاح کننده ها
بسته به میزان بازی یا پیچیدگی فرمول، شرطی سازی را می توان به روش های مختلفی انجام داد. روش‌های اساسی شامل افزودن گلیسیرین، روغن معدنی یا دایمتیکون، یک پلیمر سیلیکونی است که برای پوشش سپر خودرو استفاده می‌شود!
استفاده از دایمتیکون دشوار است زیرا با استفاده مداوم در فرمول 2 در 1 روی مو تجمع می یابد. برای استفاده منظم از آن باید از شامپوی معمولی برای شستشو استفاده کنید تا از این تجمع جلوگیری شود. بنابراین، مقدار در فرمول بسیار مهم است.
دو ماده متداول در نرم کننده مو عبارتند از ستیل الکل و سیتریک بروماید. ستیل الکل موها را می پوشاند و شانه زدن را در صورت خیس آسان تر می کند، در حالی که کلرید/برومید سیتریک ضد الکتریسیته ساکن است و ظاهر و درخشندگی مو را بهبود می بخشد.
پیچیده ترین و پرهزینه ترین روش تهویه، استفاده از پلی کت و گلیسریدهای چرب PEG است. اولئات PEG-55. اینها تاثیر بسیار ظریفی روی مو دارند و به دلیل تجمع نرم کننده ها بعید است باعث نازک شدن مو شوند. سورفکتانت ها نیز به راحتی از روی مو پاک می شوند. این دسته از نرم کننده ها معمولا در نرم کننده های “تک عمل” استفاده می شوند.
سایر ترکیبات رایج در مواد حالت دهنده پروتئین ابریشم هیدرولیز شده و سایر پروتئین های هیدرولیز شده هستند. این روش برای روشن کردن و سوزاندن موها استفاده می شود. علاوه بر این، استفاده از اسیدهای آمینه کراتین با افزایش کراتینی که مو از آن ساخته شده است به افزایش استحکام مو کمک می کند.
اعتبار این افزودنی ها باید مورد تردید قرار گیرد زیرا محتوای آنها در آماده سازی آنقدر کم است که اثبات اثر قابل تشخیص آن دشوار است، اگرچه این باید در ادعای آرایشی گنجانده شود.
سدیم کلرید
این یک راه آسان و مقرون به صرفه برای غلیظ کردن محصول است. جایگزین ها نمک های منیزیم یا غلیظ کننده های سلولزی مانند هیدروکسی اتیل سلولز هستند.
اسید سیتریک
اسید استیک برای متعادل کردن مجدد pH محصول استفاده می شود، زیرا محصول معمولاً کمی قلیایی است. برخی از محصولات دارای سیستم بافر برای اطمینان از حفظ مقدار pH برای مدت طولانی هستند، اما این قانون نیست.
ادتا 4 سدیم یک عامل نرم کننده آب است. اگر این محصول در منطقه ای با آب سخت تولید شود، در صورت عدم تصفیه آب برای حذف املاح کلسیم و منیزیم، مشکلات جدی ایجاد می شود. سورفکتانت های آنیونی مضرتر هستند زیرا تنظیم کننده را می توان با کلسیم یا منیزیم جایگزین کرد تا نمک آنیونی را خنثی کند.
این ممکن است باعث ابری شدن یا بارش در محصول شود. با افزودن حتی مقادیر کمی از EDTA، به عنوان مثال 0.1٪، محصول شفاف می ماند و جذاب تر به نظر می رسد.
بسیاری از ترکیبات تخصصی دیگر در حال حاضر در حال توسعه هستند. به نظر می رسد این یکی از بزرگترین مناطق رشد عصاره های گیاهی باشد. سخت است بگوییم کارکرد بسیاری از این چیزها چیست. باز هم مشکل اینجاست که میزان و روش استفاده از برنامه به اندازه ای نیست که اثر طولانی مدت بر روی کاربر بگذارد.
